Zawartość

• Bitwy o Chattanooga: Tło
• Bitwy o Chattanooga: 23-25 ​​listopada 1863 r
• Battles For Chattanooga: Aftermath

Od 23 listopada do 25 listopada 1863 r., Podczas wojny secesyjnej (1861–65), siły Unii rozgromiły oddziały Konfederacji w Tennessee w bitwach na Lookout Mountain i Missionary Ridge, znanych wspólnie jako Bitwy o Chattanooga. Zwycięstwa zmusiły Konfederatów do powrotu do Gruzji, kończąc oblężenie ważnego węzła kolejowego w Chattanooga i torując drogę dla kampanii generała Unii Williama Tecumseha Shermana w Atlancie i marszu do Savannah w stanie Georgia w 1864 roku.

Bitwy o Chattanooga: Tło

Po zwycięstwie Konfederacji w Chickamauga w północno-zachodniej Gruzji we wrześniu 1863 r. Armia Unii wycofała się na ważny węzeł kolejowy w Chattanooga w Tennessee. Konfederacja generalna Braxton Bragg (1817–1876) szybko obległa miasto, odcinając dostęp do zasobów Unii. W odpowiedzi prezydent Abraham Lincoln (1809–1865) rozkazał generałowi major Ulyssesowi S. Grantowi (1822–85) do Chattanooga. Grant, który przybył w październiku, wkrótce odnowił miasto, otwierając rozpaczliwie potrzebną linię zaopatrzenia, i rozpoczął manewry w celu zniesienia oblężenia.

Czy wiedziałeś? Nazwa „Chattanooga” pochodzi od indyjskiego słowa Creek, co oznacza „skała zbliża się do punktu”, odniesienie do Lookout Mountain.

Bitwy o Chattanooga: 23-25 ​​listopada 1863 r

Bitwa o Chattanooga rozpoczęła się 23 listopada, kiedy Grant wysłał generała Thomasa (1816–70, który został nazwany Skałą Chickamauga za to, że stanął w obronie Konfederatów w bitwie pod Chickamauga), aby zbadał środek linii Konfederacji. Ten prosty plan zamienił się w całkowite zwycięstwo, gdy Jankesi zdobyli Gałkę Sadu, a Rebelianci wycofali się wyżej w górę Missionary Ridge. 24 listopada Jankesi pod dowództwem generała dywizji Josepha Hookera (1814–1879) zdobyli Górę Obserwacyjną po skrajnej prawej linii Unii, co przygotowało grunt pod Bitwę o Misjonarz.

Atak miał miejsce w trzech częściach. Po lewej stronie Unii generał William Tecumseh Sherman (1820–91) zaatakował żołnierzy pod Patrickiem Cleburne (1828–64) w Tunnel Hill, przedłużeniu Ridge Missionary. W trudnych walkach Cleburne zdołał utrzymać wzgórze. Na drugim końcu linii Unii Hooker zbliżał się powoli z Góry Obserwacyjnej, a jego siła miała niewielki wpływ na bitwę. To właśnie w centrum Unia osiągnęła największy sukces. Żołnierze po obu stronach otrzymali mylące rozkazy. Niektórzy żołnierze Unii sądzili, że powinni zabrać doły karabinowe u podstawy grzbietu, podczas gdy inni rozumieli, że powinni przejść na szczyt. Niektórzy Konfederaci słyszeli, że mają trzymać się dołów, podczas gdy inni myśleli, że powinni wycofać się na szczyt Missionary Ridge. Ponadto złe umieszczenie okopów konfederackich na szczycie grani utrudniało strzelanie do zbliżających się żołnierzy Unii bez uderzania w własnych ludzi, którzy wycofywali się z dołów karabinowych.

W rezultacie atak na centrum Konfederacji zmienił się w wielkie zwycięstwo Unii. Po upadku centrum wojska Konfederacji wycofały się 26 listopada, a Bragg wycofał swoje wojska z Chattanooga. Krótko potem zrezygnował, tracąc zaufanie swojej armii.

Battles For Chattanooga: Aftermath

Unia poniosła szacunkową liczbę 5800 ofiar w bitwie o Chattanooga, a liczba ofiar Konfederatów wyniosła około 6600. Grant stracił okazję do zniszczenia armii Konfederacji, kiedy postanowił nie ścigać wycofujących się Rebeliantów, ale Chattanooga była zabezpieczona. Sherman wznowił atak wiosną po tym, jak Grant został awansowany na generała naczelnego wszystkich sił federalnych. Oddziały Shermana zdobyły Atlanty na początku września 1864 r., Aw listopadzie wyruszyły w tzw. Marsz nad morze, który zakończył się okupacją portu Savannah pod koniec grudnia.