Tego dnia w 1940 r. Hitler rozpoczyna swoją ofensywę zachodnią od hasła radiowego „Gdańsk”, wkraczając do Holandii i Belgii. Tego samego dnia, po utracie poparcia Partii Pracy, brytyjski premier Neville Chamberlain rezygnuje; Winston Churchill przystępuje do urzędu, zostając także ministrem obrony.

Gdy brytyjskie i francuskie siły alianckie próbowały napotkać 136 niemieckich dywizji włamujących się do Holandii i Belgii na ziemi, 2500 niemieckich samolotów przystąpiło do bombardowania lotnisk w Belgii, Holandii, Francji i Luksemburgu, a 16 000 niemieckich żołnierzy powietrznych spadło na spadochronie w Rotterdamie, Leiden, i Haga. Stu kolejnych żołnierzy niemieckich, wykorzystujących szybowce, wylądowało i zajęło belgijskie mosty przez Kanał Alberta. Armia holenderska została pokonana w ciągu pięciu dni. Jeden dzień po inwazji na Belgię garnizon w Fort Eben-Emael poddał się, został bezzałogowy i wystrzelony przez Niemców.

Rządy holenderski i belgijski natychmiast zwróciły się do Wielkiej Brytanii o pomoc. Neville Chamberlain zwrócił się do Parlamentu, że koalicja rządowa, liberałów i robotników, byłaby konieczna do uzyskania poparcia dla działań wojennych, szczególnie biorąc pod uwagę letarg, który zaraził Wielką Brytanię, wciąż trzęsąc się od I wojny światowej. Robotnicy nie okazali poparcia dla Chamberlaina, preferując Churchilla , którzy ich zdaniem mogli lepiej prowadzić wojnę. Jak ujął to jeden z posłów: „Winston ma nadzieję, że może jeszcze uratować cywilizację”. Wielka Brytania wreszcie przyszła poważnie potraktować zagrożenie nazistowskie.

Również tego dnia, w 1941 r., Rudolf Hess spadochrony w Szkocji, próbując wynegocjować rozejm między Wielką Brytanią a Niemcami

10 maja, w dniu, w którym Hitler planował zaatakować Rosję, niemieckie bomby spadły na Londyn w wiosennym „ataku błyskawicznym”, Hess spadł ze spadochronem do Szkocji, mając nadzieję na wynegocjowanie pokoju z Wielką Brytanią, w osobie księcia Hamiltona, o którym twierdził, że Hess spotkali się na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 r. Taki pokój uniemożliwiłby Niemcom walkę na dwóch frontach i znacznie podniósłby prestiż Hessa w reżimie nazistowskim.

W rzeczywistości znalazł pokój w Tower of London, gdzie uwięzili go Brytyjczycy, ostatni człowiek, który był tam trzymany pod kluczem.