Po wejściu „I Wanna Hold Your Hand” na 1. miejsce na początku lutego, Beatlesowie zajęli pierwsze miejsce na liście Billboard Hot 100 przez trzy i pół solidnego miesiąca dłużej niż jakikolwiek popularny artysta przedtem lub później. W ciągu tych miesięcy Fab Four zdobył trzy kolejne single # 1 (rekord); utrzymał wszystkie pięć miejsc w pierwszej piątce na początku kwietnia (rekord); i miał w sumie 14 piosenek w Billboard Hot 100 w połowie kwietnia (kolejny rekord). Ale właśnie wtedy, gdy wydawało się, że żaden lokalny akt nigdy nie przeciwstawi się brytyjskim najeźdźcom, jedna z najmniej prawdopodobnych amerykańskich gwiazd, jaką można sobie wyobrazić, okazała się równa temu zadaniu. 9 maja 1964 roku wielki Louis Armstrong, lat 63, przełamał kontrolę nad The Beatles na amerykańskich listach przebojów dzięki hitowi „Hello Dolly”.

W pewnym sensie całkowicie słuszne było, aby tytan taki jak Louis Armstrong był artystą kończącym panowanie pierwszej zagranicznej grupy, która przejęła amerykańską scenę pop. W końcu można argumentować, że Armstrong ponosi większą odpowiedzialność za kształtowanie muzyki amerykańskiej XX wieku niż Elvis Presley i Frank Sinatra łącznie. Louis Armstrong stał się jedną z pierwszych indywidualnych gwiazd muzyki jazzowej jako młody trębacz w latach 20. i 30. XX wieku, ale co więcej, zrewolucjonizował sam jazz, przekształcając go w indywidualną improwizacyjną formę sztuki. Nagrania dokonane przez Armstronga z jego kombinacjami Hot Five i Hot Seven między 1925 a 1927 rokiem są powszechnie uznawane za stworzenie dużej podstawy dla przyszłości jazzu i bluesa, a co za tym idzie - rock and rolla. Oświadczenie Armstronga, że ​​„gdyby nie jazz, nie byłoby rock and roll”, zostało skutecznie poparte przez Rock and Roll Hall of Fame, która wprowadziła Armstronga jako „wczesnego influencera” w 1990 roku.

Oczywiście to nie Louis Armstrong, młody rewolucjonista, ale Louis Armstrong, lekki artysta estradowy z późnej kariery, który wybił Beatlesów ze szczytu popu. Na początku lat 60. najważniejsza i najbardziej wpływowa praca Armstronga była już za nim, ale jego słynna charyzma i żywiołowa osobowość wciąż wystarczały, aby podnieść melodię serialu „Hello Dolly” na pierwsze miejsce list przebojów i nad Beatlesami „tego dnia w 1964 r.