Urodzony w Illinois William Jennings Bryan (1860–1925) został kongresmenem w Nebrasce w 1890 roku. Wystąpił na kongresie demokratycznym w 1896 roku z przemową o Złotym Krzyżu, w której faworyzował wolne srebro, ale został pokonany przez Williama McKinleya, aby zostać prezydentem USA . Bryan stracił kolejne oferty na prezydenturę w 1900 i 1908 roku, wykorzystując lata pomiędzy prowadzeniem gazety i tournee jako prelegentem. Po udzieleniu pomocy Woodrowowi Wilsonowi w uzyskaniu nominacji na prezydenta Demokratów w 1912 r. Pełnił funkcję sekretarza stanu Wilsona do 1914 r. W późniejszych latach Bryan prowadził kampanię na rzecz pokoju, zakazu i prawa wyborczego i coraz bardziej krytykował nauczanie ewolucji.
Urodzony w Illinois Bryan odziedziczył po rodzicach intensywne zaangażowanie w Partię Demokratyczną i żarliwą protestancką wiarę. Po ukończeniu Illinois College i Union Law School, ożenił się i, nie widząc żadnej politycznej przyszłości w Illinois, przeprowadził się do Nebraski w 1887 roku. W 1890 roku, kiedy nowa partia populistyczna zakłóciła politykę Nebraski, Bryan wygrał wybory do Kongresu; został ponownie wybrany w 1892 r. W Kongresie zyskał szacunek dla swojego oratorium i został liderem wśród wolnych srebrnych demokratów. W 1894 r. Poprowadził demokratów z Nebraski, aby poprzeć państwową partię populistyczną.
Bryan zelektryzował konwencję demokratyczną w 1896 r. Swoim poruszającym przemówieniem Krzyża Złota opowiadającym się za wolnym srebrem i tym samym zdobył nominację prezydencką. Nominowany także przez populistów, Bryan zgodził się z ich poglądem, że rząd powinien chronić jednostki i proces demokratyczny przed monopolistycznymi korporacjami. „The Boy Orator of the Platte” pokonał osiemnaście tysięcy mil i przemówił do tysięcy wyborców, ale zgubił się; Zwycięstwo Williama McKinleya zapoczątkowało generację republikańskiej dominacji w polityce krajowej. Jednak kampania Bryana w 1896 r. Oznaczała długoterminowe przejście w partii demokratycznej z Jacksonowskiego zobowiązania do minimalnego rządu w kierunku pozytywnego spojrzenia na rząd.
Podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej Bryan służył jako pułkownik w pułku w stanie Nebraska, ale po wojnie potępił filipińską politykę McKinleya jako imperializm. Bryan, nominowany ponownie przez demokratów w 1900 r., Miał nadzieję, że wybory staną się referendum w sprawie imperializmu, ale interweniowały inne kwestie, w tym jego naleganie na wolne srebro i ataki na monopole. McKinley znów wygrał.
Po swojej porażce Bryan założył gazetę „Commoner” (na podstawie swojego pseudonimu „Wielki pospolity”) i często podróżował. Chociaż był znakomitym mówcą, nie był ani głębokim, ani oryginalnym myślicielem. Korzystał z Commonera i obwodu wykładowego, aby potwierdzić równość, popierać większy udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji przez rząd, przeciwstawiać się monopolom i głosić znaczenie wiary w Boga. „Zasada ludu?” Stało się hasłem jego trzeciej kampanii prezydenta w 1908 roku, kiedy to przegrał z Williamem Howardem Taftem.
W 1912 r. Bryan działał na rzecz nominacji demokratycznej na prezydenta Woodrowa Wilsona, a kiedy Wilson wygrał, mianował sekretarza stanu Bryan. Jako sekretarz Bryan promował postępowanie pojednawcze lub odstąpienie od traktatów, w których strony zgodziły się, że jeśli nie będą w stanie rozwiązać sporu, zaczekają rok przed pójściem na wojnę i będą poszukiwać poza ustaleniem faktów. Opracowano trzydzieści takich traktatów.
Gdy wybuchła wojna europejska w 1914 r., Bryan, podobnie jak Wilson, zobowiązał się do neutralności. Ale wykroczył poza Wilsona, opowiadając się za ograniczeniem amerykańskich obywateli i firm, aby zapobiec wciągnięciu narodu w wojnę. Kiedy Wilson stanowczo zaprotestował przeciwko zatonięciu Lusitanii przez Niemcy, Bryan zrezygnował, zamiast zaakceptować obawy, że doprowadzi to do wojny.
Następnie Bryan działał na rzecz pokoju, prohibicji i prawa wyborcze kobiet i coraz bardziej krytykował nauczanie ewolucji. W 1925 r. Przyłączył się do prokuratury w procesie Johna Scopesa, nauczyciela z Tennessee, oskarżonego o pogwałcenie prawa stanowego poprzez nauczanie ewolucji. W słynnej wymianie zdań, Clarence Darrow, broniąc Scopesa, postawił Bryana na stanowisku świadka i ujawnił swoją płytkość i nieznajomość nauki i archeologii. Bryan zmarł wkrótce po zakończeniu procesu.
Towarzysz Czytelnika w historii Ameryki. Eric Foner i John A. Garraty, redaktorzy. Copyright © 1991 Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Wszelkie prawa zastrzeżone.
