W Polsce powstanie w getcie warszawskim dobiega końca, gdy nazistowscy żołnierze przejmują kontrolę nad żydowskim gettem warszawskim, wysadzając w powietrze ostatnią pozostałą synagogę i rozpoczynając masową deportację pozostałych mieszkańców getta do obozu zagłady w Treblince.
Krótko po rozpoczęciu niemieckiej okupacji Polski naziści zmusili żydowskich mieszkańców miasta do „getta” otoczonego drutem kolczastym i uzbrojonych strażników SS. Getto warszawskie zajmowało powierzchnię zaledwie 840 akrów, ale wkrótce przetrzymywano prawie 500 000 Żydów w opłakanych warunkach. Choroby i głód zabijały tysiące co miesiąc, a od lipca 1942 r. 6000 Żydów dziennie przewożono do obozu koncentracyjnego w Treblince. Chociaż naziści zapewnili pozostałych Żydów, że ich krewni i przyjaciele zostali wysłani do obozów pracy, wkrótce dotarło do getta, że deportacja do obozu oznacza eksterminację. W getcie utworzono podziemną grupę oporu Żydowską Organizację Bojową (ZOB), a ograniczoną broń zakupiono za duże koszty.
18 stycznia 1943 r., Kiedy naziści weszli do getta, aby przygotować grupę do przeniesienia, zasadziła ich jednostka ZOB. Walki trwały kilka dni, a wielu żołnierzy niemieckich zostało zabitych, zanim się wycofali. 19 kwietnia nazistowski przywódca Heinrich Himmler ogłosił, że getto zostanie oczyszczone na cześć urodzin Hitlera następnego dnia, a ponad 1000 żołnierzy SS weszło w granice z czołgami i ciężką artylerią. Chociaż wielu z 60 000 pozostałych w getcie żydowskich mieszkańców próbowało ukryć się w tajnych bunkrach, ponad 1000 członków ZOB spotkało się z Niemcami z ogniem i domowymi bombami. Cierpiąc umiarkowane straty, Niemcy początkowo wycofali się, ale wkrótce wrócili, a 24 kwietnia rozpoczęli atak na warszawskich Żydów. Tysiące zostało wymordowanych, gdy Niemcy systematycznie przemieszczali się po getcie, wysadzając budynki jeden po drugim. ZOB zabrał się do kanałów, aby kontynuować walkę, ale 8 maja ich bunkier dowodzenia spadł na Niemców, a ich oporni przywódcy popełnili samobójstwo. Do 16 maja getto było już pod kontrolą nazistów i rozpoczęły się masowe deportacje ostatnich warszawskich Żydów do Treblinki.
Podczas powstania około 300 tysięcy żołnierzy niemieckich zostało zabitych tysiącom warszawskich Żydów, którzy zginęli. Praktycznie wszyscy byli mieszkańcy getta, którzy przeżyli, by dotrzeć do Treblinki, nie żyli do końca wojny.
