Tego dnia Liga Narodów, międzynarodowa organizacja pokojowa utworzona pod koniec I wojny światowej, wydala Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich w odpowiedzi na inwazję Sowietów na Finlandię 30 października.
Chociaż Liga Narodów była mniej więcej pomysłem Prezydenta Woodrowa Wilsona, Stany Zjednoczone, które miały zasiadać w Radzie Wykonawczej, nigdy się nie przyłączyły. Isolacjoniści w Senacie odrzuceni przez interwencję Ameryki w I wojnie światowej, która ich zdaniem była bardziej europejską wojną domową niż prawdziwą wojną światową zapobiegającą udziałowi Ameryki. Chociaż Liga narodziła się z wzniosłą misją zapobiegania kolejnej „Wielkiej Wojnie”, okazała się nieskuteczna, ponieważ nie była w stanie ochronić Chin przed japońską inwazją ani Etiopii przed włoską. Liga była również bezużyteczna w reagowaniu na niemiecką remilitaryzację, co było pogwałceniem traktatu wersalskiego, dokumentu, który formalnie ustalił warunki pokoju na koniec I wojny światowej.
Niemcy i Japonia dobrowolnie wycofały się z ligi w 1933 r., A Włochy odeszły w 1937 r. Prawdziwe imperialne plany Związku Radzieckiego wkrótce stały się widoczne wraz z okupacją wschodniej Polski we wrześniu 1939 r., Rzekomo z zamiarem ochrony rosyjskich „braci krwi”, „Ukraińcy i Białorusini, którzy podobno byli zagrożeni przez Polaków. Litwa, Łotwa i Estonia zostały następnie terroryzowane, aby podpisać pakty o „wzajemnej pomocy”, przede wszystkim jednostronne umowy, które dały ZSRR bazę lotniczą i morską w tych krajach. Ale inwazja na Finlandię, gdzie nie można wiarygodnie podać żadnej prowokacji ani paktu uzasadniającego agresję, wywołała ogólnoświatową reakcję. Prezydent Roosevelt, choć „sojusznik” ZSRR, potępił inwazję, powodując wycofanie się Sowietów z Światowych Targów w Nowym Jorku. I w końcu Liga Narodów, biorąc prawie ostatni oddech, wyrzuciła go.
