Tego dnia unijna próba schwytania Charleston w Południowej Karolinie zostaje udaremniona, gdy Konfederaci odwracają atak w Secessionville, na południe od miasta na James Island.

W listopadzie 1861 r. Okręty Unii zdobyły Port Royal w Południowej Karolinie, która leżała mniej więcej w połowie drogi między Charleston a Savannah w stanie Georgia. To dało Federałom ważną bazę, z której można przeprowadzać operacje wzdłuż południowego wybrzeża.

Przed świtem 16 czerwca generał Yankee Henry W. Benham poprowadził 9 000 żołnierzy na wyspę James. Benham miał karierę w szachownicę jako dowódca. Pomógł oczyścić Konfederatów z zachodniej Wirginii latem 1861 roku, ale został aresztowany przez generała Williama Rosecransa za „nieoficjalne zaniedbanie obowiązków”, ponieważ był uparty i krytyczny wobec przywództwa. W końcu on i Rosecrans poprawili się, a wiosną 1862 roku Benham został wysłany do Port Royal, aby dowodzić północną dzielnicą Departamentu Generała Davida Huntera na południu.

Benham postanowił zaatakować silne fortyfikacje, które chroniły Konfederatów pod dowództwem generała Nathana „Shanksa” Evansa. Ale fortyfikacje Rebeliantów były prawie nieprzeniknione. Podejście do fortu przebiegało przez pas twardego gruntu otoczonego bagnami, które zwężały teren, który musiał pokryć artyleria konfederacka. W środku było tylko 500 Konfederatów, ale kolejne 1500 przybyło z Charleston. Benham zainscenizował trzy ataki na fort, ale każdy nie powiódł się. Federals stracili prawie 800 ludzi, podczas gdy Południowcy ponieśli tylko 200 strat.

Po katastrofalnej bitwie urzędnicy Unii zaczęli wskazywać palcami, a Benham został aresztowany trzy dni później. Jego przełożony, Hunter, nie wydał rozkazu ataku bez pozwolenia. Nie było porozumienia między Benhamem i jego trzema podwładnymi co do planów ataku. Trzej później powiedzieli, że zgłosili sprzeciw w przeddzień bitwy, ale doradca Benhama powiedział, że nie było takiej dyskusji. Benham obwinił jednego ze swoich dowódców, Izaaka Stephensa, za nieudaną szarżę.

Biuro rzecznika generalnego sędziego zaleciło odwołanie prowizji Benhama. Ale w 1862 r. Brakowało mu agresywności wśród generałów Unii, a administracja Lincolna odwołała odwołanie. Benham dołączył do Ulyssesa S. Granta podczas kampanii w Vicksburgu i dowodził brygadą inżynieryjną Armii Potomaku podczas kampanii Granta w Wirginii przeciwko Robertowi E. Lee w 1864 roku.