23 lipca 1996 r. Na letnich igrzyskach olimpijskich w Atlancie w stanie Georgia amerykański zespół gimnastyczny kobiet zdobywa swój pierwszy złoty zespół.
Zespół kobiecy z 1996 r., Nazywany „Mag 7” lub „wspaniała siódemka”, składał się z siedmiu niezwykle utalentowanych nastoletnich dziewcząt: Amanda Borden, Amy Chow, Dominique Dawes, Shannon Miller, Dominique Moceanu, Jaycie Phelps i Kerri Strug. Zespół wziął udział w letnich igrzyskach olimpijskich, a oczekiwania całego kraju leżały na ich młodych ramionach. Byli uważani za najlepszy strzelec Ameryki w historii złota w drużynie olimpijskiej, coś, czego żadna amerykańska drużyna gimnastyczna nigdy nie wygrała. Najlepszym wykończeniem amerykańskich kobiet do tej pory było srebro na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1984 r., Które zostały zbojkotowane przez uprzywilejowany Związek Radziecki, zdobywcę ośmiu kolejnych złotych drużyn w latach 1952–80.
Aby wygrać złoto w 1996 r., Amerykańskie kobiety stanęły do walki z odwieczną pretendentką do Rosji i Rumunii, dwukrotnych obrońców świata. Mimo to fani USA wierzyli, że szanse są dobre: zespół miał głębokie rezerwy talentów i każdy z jego członków był w stanie wygrać wydarzenia. Kiedy rozpoczęły się zawody drużynowe, weteran amerykańskiej gwiazdy Shannon Miller nie zawiódł się, zapewniając imponujące wyniki, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej mistrza Rumunii Lilia Podkopayeva. Tymczasem powracający olimpijczycy Dawes i Strug zajęli odpowiednio szóste i siódme miejsce, podczas gdy Moceanu zajął 11 miejsce.
Ostatnim wydarzeniem konkursu drużynowego dla USA była krypta. Czternastoletnia Dominique Moceanu, pierwsza Amerykanka do rywalizacji, miała szansę zdobyć złoto dla swojego zespołu z dobrym występem, ale nie była w stanie utrzymać lądowania przy pierwszej próbie. Gdy proamerykański tłum zgromadzony w Atlancie wstrzymał oddech, Moceanu wystartowała do swojej drugiej krypty i znowu poślizgnęła się i upadła na lądowisko. Pozostawało to Strugowi, drugiemu i ostatniemu vaulterowi w Ameryce, który przypieczętował zwycięstwo. Za pierwszym razem Strug również upadł na lądowanie i usłyszał alarmujący trzask w kostce. Drużyna i trenerka Bela Karolyi nie zdawali sobie sprawy, że drużyna wygrała, czy Strug ponownie przeskoczył, czy nie, więc Strug odważnie przygotowała się do skoku na mocno skręconej kostce. Po wykonaniu idealnego półtora skręcenia Jurczenki Strug wylądował solidnie na dwóch nogach. Potem odwróciła się i podskoczyła jedną stopą w kierunku stołu sędziów, po czym upadła z bólu. Kiedy ogłoszono jej 9.712, świętowała w objęciach swojego trenera, który później będzie musiał przenieść 4-stopową 9-calową „Świecę zapłonową” na stojak medalowy.
