Technologia, która umożliwiła prowadzenie nowoczesnego biznesu muzycznego, powstała w laboratorium w New Jersey, gdzie Thomas Alva Edison stworzył pierwsze urządzenie do nagrywania i odtwarzania dźwięku. Za swój wynalazek „fonograf” w 1878 r. Otrzymał patent USA nr 200 521.

Wynalazek Edisona powstał jako pochodna jego ciągłej pracy w telefonii i telegrafii. Aby ułatwić powtarzanie transmisji pojedynczego telegrafu, Edison opracował metodę przechwytywania fragmentu kodu Morse'a jako sekwencji wcięć na szpuli papieru. Uznając, że podobny wyczyn można osiągnąć w przypadku telefonu, Edison opracował system, który przenosi wibracje membrany, tzn. Najpierw dźwięk do punktu wytłaczania, a następnie mechanicznie na wrażliwy nośnik z papieru parafinowego, a następnie wirujący cylinder owinięty folią cynową, gdy udoskonalał swoją koncepcję. Edison i jego mechanik, John Kreusi, pracowali nad wynalazkiem do jesieni 1877 roku i szybko przygotowali działający model do demonstracji. Wydanie z 22 grudnia 1877 r Amerykański naukowiec poinformował, że „Mr. Thomas A. Edison niedawno wszedł do tego biura, położył małą maszynę na naszym biurku, przekręcił korbę, a maszyna zapytała o nasze zdrowie, zapytała, jak nam się podoba fonograf, poinformowała nas, że jest bardzo dobrze, i zaoferowała nam serdeczna dobranoc. ”

Patent przyznany Edisonowi 19 lutego 1878 r. Określał konkretną metodę „tłoczenia” w celu rejestrowania dźwięku na cylindrach pokrytych folią cynową. Kolejna istotna poprawa technologii nagrywania nastąpiła dzięki uprzejmości konkurenta Edisona w wyścigu o opracowanie telefonu, Alexandra Grahama Bella. Nowo założony Bell Labs opracował fonograf oparty na grawerowaniu cylindra woskowego, co stanowi znaczącą poprawę, która doprowadziła bezpośrednio do udanej komercjalizacji nagranej muzyki w latach 90. XIX wieku i nadała słownictwo firmie nagraniowej, np. „Cięcie” nagrania i „wosk przędzalniczy”, który już dawno przeżył technologię, na której został oparty.