Stokely Carmichael był amerykańskim działaczem na rzecz praw obywatelskich, który w latach 60. XX w. Stworzył slogan z naciskiem na czarny nacjonalizm: „czarna władza”. Urodzony w Trynidadzie, w 1952 r. Wyemigrował do Nowego Jorku. Podczas studiów na Howard University dołączył do Studenckiego Komitetu Koordynacyjnego ds. Przemocy i został uwięziony za pracę z Freedom Riders. Odszedł od podejścia MLK Jr do niestosowania przemocy do samoobrony.
Czy wiedziałeś? Stokely Carmichael miał zaledwie 19 lat, kiedy brał udział w 1961 Freedom Rides; stał się najmłodszym człowiekiem uwięzionym za udział po aresztowaniu podczas próby zintegrowania kawiarni „tylko dla białych” w Jackson, MI.
W 1954 roku, w wieku 13 lat, Stokely Carmichael został naturalizowanym obywatelem amerykańskim, a jego rodzina przeniosła się do głównie włoskiej i żydowskiej dzielnicy Bronx o nazwie Morris Park. Wkrótce Carmichael stał się jedynym czarnym członkiem gangu ulicznego o nazwie Morris Park Dukes. W 1956 r. Zdał egzamin wstępny do prestiżowej Bronx High School of Science, gdzie zapoznał się z zupełnie inną grupą społeczną - dziećmi bogatej białej elity liberalnej Nowego Jorku. Carmichael był popularny wśród swoich nowych kolegów z klasy; często chodził na imprezy i spotykał się z białymi dziewczynami. Jednak nawet w tym wieku był bardzo świadomy różnic rasowych, które dzieliły go od kolegów z klasy. Carmichael wspominał później swoje surowe przyjaźnie z liceum: „Teraz, gdy zdałem sobie sprawę, jak fałszywi byli wszyscy, jak nienawidzę siebie za to. Liberalność była intelektualną grą z tymi kotami. Nadal były białe, a ja czarny. ”
Chociaż od lat był świadomy amerykańskiego ruchu na rzecz praw obywatelskich, Carmichael poczuł się zmuszony przyłączyć się do walki dopiero w jedną noc pod koniec liceum, kiedy zobaczył w telewizji nagranie z sit-in. „Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o Murzynach siedzących przy barach na lunch na południu”, później wspominał: „Myślałem, że to tylko kilka psów gończych. Ale pewnej nocy, kiedy zobaczyłem te małe dzieci w telewizji, jak znów zostały na stołkach po obiedzie po strąceniu ich z cukrem w oczach, keczupem we włosach, coś mi się stało. Nagle płonęło. ”Wstąpił do Kongresu Równości Rasowej (CORE), wybrał sklep Woolworth w Nowym Jorku i udał się na spotkania w Wirginii i Południowej Karolinie.
Gwiezdny student Carmichael otrzymał oferty stypendialne na wiele prestiżowych, głównie białych uniwersytetów, po ukończeniu liceum w 1960 roku. Zamiast tego wybrał się na historycznie czarny Howard University w Waszyngtonie. Studiował filozofię, studiując dzieła Camusa, Sartre i Santayana oraz rozważenie sposobów zastosowania ich teoretycznych ram w kwestiach związanych z ruchem praw obywatelskich. W tym samym czasie Carmichael nadal zwiększał swój udział w samym ruchu. Będąc studentem pierwszego roku w 1961 roku, udał się na swoją pierwszą zintegrowaną wycieczkę autobusową Freedom Ride’an przez południe, aby rzucić wyzwanie segregacji podróży międzystanowych. Podczas tej podróży został aresztowany w Jackson w stanie Missisipi za wejście do poczekalni „tylko dla białych” i zatrzymany na 49 dni. Niezrażony Carmichael pozostawał aktywnie zaangażowany w ruch na rzecz praw obywatelskich przez całe swoje lata studiów, uczestnicząc w kolejnej jeździe po wolności w Maryland, demonstracji w Gruzji i strajku pracowników szpitala w Nowym Jorku. Ukończył z wyróżnieniem Uniwersytet Howarda w 1964 roku.
Carmichael opuścił szkołę w krytycznym momencie w historii ruchu na rzecz praw obywatelskich. Studencki Komitet Koordynacyjny ds. Przemocy (SNCC) nazwał lato 1964 r. „Latem wolności”, prowadząc agresywną kampanię mającą na celu zarejestrowanie czarnych wyborców na Dalekim Południu. Carmichael dołączył do SNCC jako świeżo upieczony absolwent college'u, wykorzystując swoją elokwencję i naturalne umiejętności przywódcze, aby szybko zostać wyznaczonym organizatorem terenowym w hrabstwie Lowndes w Alabamie. Kiedy Carmichael przybył do hrabstwa Lowndes w 1965 roku, Afroamerykanie stanowili większość populacji, ale pozostali całkowicie niereprezentowani w rządzie. W ciągu jednego roku Carmichael zdołał zwiększyć liczbę zarejestrowanych czarnych wyborców z 70 do 2 600 300 więcej niż liczba zarejestrowanych białych wyborców w hrabstwie.
Niezadowolony z reakcji jednej z głównych partii politycznych na jego starania o rejestrację, Carmichael założył własną partię, organizację hrabstwa Lowndes. Aby spełnić wymóg, że wszystkie partie polityczne mają oficjalne logo, wybrał czarną panterę, która później stała się inspiracją dla Czarnych Panter (innej organizacji działaczy czarnej założonej w Oakland w Kalifornii).
Na tym etapie swojego życia Carmichael przestrzegał filozofii pokojowego oporu, popieranej przez dr Martina Luthera Kinga Jr.Oprócz moralnego sprzeciwu wobec przemocy, zwolennicy pokojowego oporu wierzyli, że strategia zyska publiczne poparcie dla praw obywatelskich poprzez wyraźny kontrast „uchwycony w nocnej telewizji” pomiędzy spokojem protestujących a brutalnością policji i przeciwników sprzeciwiających się im . Jednak z biegiem czasu Carmichael, podobnie jak wielu młodych aktywistów, sfrustrował powolne tempo postępu i konieczność znoszenia powtarzających się aktów przemocy i poniżania ze strony białych policjantów bez możliwości ucieczki.
Zanim został wybrany na narodowego przewodniczącego SNCC w maju 1966 r., Carmichael w dużej mierze stracił wiarę w teorię pokojowego oporu, którą on i SNCC kiedyś kochali. Jako przewodniczący zwrócił się do SNCC w radykalnym kierunku, dając jasno do zrozumienia, że biali członkowie, po aktywnym rekrutowaniu, nie są już mile widziani. Decydujący moment objęcia przez Carmichaela funkcji przewodniczącego i być może jego życia nastąpił zaledwie kilka tygodni po objęciu przywództwa w organizacji. W czerwcu 1966 r. James Meredith, działacz na rzecz praw obywatelskich, który był pierwszym czarnym studentem, który uczęszczał na University of Mississippi, rozpoczął samotny „Walk Against Fear” z Memphis w stanie Tennessee do Jackson w stanie Missisipi. Około 20 mil od Missisipi Meredith została postrzelona i zraniona zbyt poważnie, aby kontynuować. Carmichael postanowił, że wolontariusze SNCC powinni kontynuować marsz w jego miejsce, a po dotarciu do Greenwood w Missisipi 16 czerwca rozwścieczony Carmichael podał adres, na który na zawsze będzie najlepiej zapamiętany. „Mówiliśmy„ wolność ”przez sześć lat” - powiedział. „Zaczniemy teraz mówić„ Czarna Moc ”.
Wyrażenie „czarna moc” szybko przybierało na sile wzywając młodszego, bardziej radykalnego pokolenia obrońców praw obywatelskich. Termin ten również odniósł się na arenie międzynarodowej, stając się hasłem oporu wobec europejskiego imperializmu w Afryce. W swojej książce Black Power: The Politics of Liberation z 1968 r. Carmichael wyjaśnił znaczenie czarnej władzy: „Jest to wezwanie dla czarnych ludzi w tym kraju do zjednoczenia się, uznania ich dziedzictwa, budowania poczucia wspólnoty. To jest wezwanie dla Czarnych do określenia własnych celów, do kierowania własnymi organizacjami. ”
Czarna moc reprezentowała także zerwanie Carmichaela z doktryną Kinga o niestosowaniu przemocy i jej końcowym celem integracji rasowej. Zamiast tego skojarzył ten termin z doktryną czarnego separatyzmu, sformułowaną najwyraźniej przez Malcolma X. „Kiedy mówisz o czarnej władzy, mówisz o budowaniu ruchu, który zniszczy wszystko, co stworzyła zachodnia cywilizacja”, powiedział Carmichael w jednym przemówieniu. Nic dziwnego, że zwrot do czarnej władzy okazał się kontrowersyjny, budząc strach u wielu białych Amerykanów, nawet tych wcześniej sympatyzujących z ruchem praw obywatelskich, i pogłębiając szczeliny w samym ruchu między starszymi zwolennikami niestosowania przemocy i młodszymi zwolennikami separatyzmu. Martin Luther King nazwał czarną moc „niefortunnym wyborem słów”.
W 1967 r. Carmichael odbył przemieniającą podróż, podróżując poza USA, aby odwiedzić rewolucyjnych przywódców na Kubie, w Wietnamie Północnym, Chinach i Gwinei. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych opuścił SNCC i został premierem bardziej radykalnych Czarnych Panter. Następne dwa lata spędził na mówieniu po całym kraju i pisaniu esejów na temat czarnego nacjonalizmu, czarnego separatyzmu i, coraz częściej, panafrykanizmu, który ostatecznie stał się przyczyną życiową Carmichaela. W 1969 r. Carmichael opuścił Czarne Pantery i opuścił Stany Zjednoczone, aby zamieszkać na stałe w Konakry w Gwinei, gdzie poświęcił swoje życie sprawie jedności panafrykańskiej. „Ameryka nie należy do Czarnych” - powiedział, tłumacząc swoje odejście z kraju. Carmichael zmienił nazwisko na Kwame Toure, aby uhonorować zarówno Prezydenta Ghany Kwame Nkrumah, jak i Prezydenta Gwinei Sekou Toure.
W 1968 r. Carmichael poślubił Miriam Makebę, piosenkarkę z Afryki Południowej. Po rozwodzie ożenił się później z lekarzem z Gwinei Marlyatou Barry. Chociaż często podróżował z powrotem do Stanów Zjednoczonych, aby propagować panfrykanizm jako jedyną prawdziwą ścieżkę wyzwolenia dla Czarnych na całym świecie, Carmichael utrzymywał stałe miejsce zamieszkania w Gwinei do końca życia. Carmichael zdiagnozowano raka prostaty w 1985 roku i chociaż nie jest jasne, co dokładnie miał na myśli, powiedział publicznie, że jego rak „został mi dany przez siły amerykańskiego imperializmu i innych, którzy spiskowali z nimi”. Zmarł 15 listopada 1998 r. , w wieku 57 lat.
Carmichael, natchniony mówca, przekonujący eseista, skuteczny organizator i ekspansywny myśliciel, wyróżnia się jako jedna z wybitnych postaci amerykańskiego ruchu na rzecz praw obywatelskich. Jego niestrudzony duch i radykalne spojrzenie najlepiej oddają pozdrowienia, którymi odbierał telefon aż do śmierci: „Gotowi na rewolucję!”
Biografia dzięki uprzejmości Bio.com
