22 sierpnia 1944 r. Wojska radzieckie przedostały się do Jassy, ​​w północno-wschodniej Rumunii, przekonując króla Rumunii do podpisania rozejmu z aliantami i przyznania kontroli nad swoim krajem ZSRR.

Już w 1937 r. Rumunia przejęła kontrolę nad faszystowskim rządem, który był bardzo podobny do niemieckiego, w tym podobnych przepisów antyżydowskich. Król Rumunii, Carol II, rozwiązał rząd rok później, ale nie był w stanie stłumić faszystowskiej organizacji paramilitarnej Iron Guard. W czerwcu 1940 r. Związek Radziecki wybrał dwie rumuńskie prowincje, a król szukał sojusznika, który pomógłby go chronić i uspokoić skrajną prawicę w obrębie własnych granic. Tak więc 5 lipca 1940 r. Rumunia sprzymierzyła się z nazistowskimi Niemcami. Później tego samego roku zostałby zaatakowany przez „sojusznika” w ramach strategii Hitlera utworzenia jednego wielkiego frontu wschodniego przeciwko Związkowi Radzieckiemu.

Król Carol abdykuje we wrześniu 1940 r., Pozostawiając kraj pod kontrolą faszystowskiego premiera Iona Antonescu i Żelaznej Gwardii. Podczas gdy Rumunia odzyskałaby terytorium utracone przez Związek Radziecki, gdy Niemcy zaatakowali Rosję, musiałaby również znieść gwałcenie zasobów przez Niemców w ramach działań wojennych nazistów.

Gdy wojna zwróciła się przeciwko Niemcom, a Związek Radziecki zaczął brutalnie biec nad Europą Wschodnią, Antonescu zaczął szukać na zachodzie sojuszników, którzy ocaliliby ją przed okupacją sowiecką. Na tym etapie król Michael, syn zmarłego króla Carola, wyłonił się z cienia i aresztował prorosłowiańskiego Antonescu, błagając Rumunów i lojalnych wojskowych, aby walczyli z atakującymi Sowietami. Król w końcu podpisałby zawieszenie broni z aliantami i wypowiedział wojnę przeciwko już umierającym Niemcom w 1944 r.

Jak na ironię, król Michał został zmuszony do abdykacji przez Sowietów, którzy utrzymaliby marionetkowy rząd komunistyczny w Rumunii do końca zimnej wojny. Król praktycznie zniszczył swój naród, aby go ocalić.