Zawartość

• Edukacja i wczesna kariera polityczna
• Nieudana oferta prezydencji
• Zwycięstwo w Białym Domu
• Watergate Scandal and Beyond
• GALERIE ZDJĘĆ
• Richard Nixon

Richard Nixon (1913–1994), 37. prezydent USA, najlepiej zapamiętać jako jedynego prezydenta, który zrezygnował ze stanowiska. Nixon ustąpił ze stanowiska w 1974 r., W połowie drugiej kadencji, zamiast stawić czoła oskarżeniom o starania o zatuszowanie nielegalnych działań członków jego administracji w skandalu Watergate. Były republikański kongresmen i amerykański senator z Kalifornii, w latach 50. pełnił dwie kadencje jako wiceprezydent za Dwighta Eisenhowera (1890–1969). W 1960 r. Nixon przegrał starania o prezydenturę w ścisłym wyścigu z Demokratą Johnem F. Kennedym (1917–63). Pobiegł ponownie do Białego Domu w 1968 roku i wygrał. Jako prezydent, osiągnięcia Nixona obejmowały zacieśnienie więzi dyplomatycznych z Chinami i Związkiem Radzieckim oraz wycofanie wojsk amerykańskich z niepopularnej wojny w Wietnamie. Jednak zaangażowanie Nixona w Watergate zniszczyło jego spuściznę i pogłębiło amerykański cynizm wobec rządu.

Edukacja i wczesna kariera polityczna

Richard Milhous Nixon urodził się 9 stycznia 1913 r. W Yorba Linda w Kalifornii. Był drugim z pięciu synów Francisa Anthony'ego Nixona (1878–1956), który walczył o utrzymanie, prowadząc sklep spożywczy i stację benzynową oraz jego żonę, Hannah Milhous Nixon (1885–1967). Nixon pochłonął niezadowolenie rodziców sytuacją klasy robotniczej i rozwinął silne ambicje.

Czy wiedziałeś? Podczas służby w marynarce wojennej USA podczas II wojny światowej Richard Nixon wygrał duże pieniądze w pokera. Wykorzystał te wygrane, aby sfinansować swoją pierwszą kampanię polityczną w 1946 r.

Uczęszczał do Whittier College, gdzie wyróżniał się jako debatujący i został wybrany prezesem organu studenckiego przed ukończeniem studiów w 1934 roku. Trzy lata później uzyskał stopień naukowy na uniwersytecie Duke, gdzie był szefem stowarzyszenia studentów i ukończył studia w najlepsza w swojej klasie. Po Duke wrócił do Whittier w Kalifornii i zaczął pracować jako adwokat. W 1940 r. Nixon poślubił Thelmę Catherine „Pat” Ryan (1912–93), którą poznał podczas uczestnictwa w lokalnej grupie teatralnej. Para miała dwie córki, Patricię (1946-) i Julie (1948-). Kiedy Ameryka weszła w II wojnę światową (1939–1945), Nixon wstąpił do marynarki wojennej USA i służył jako oficer operacyjny na Pacyfiku.

Po wojnie Nixon rozpoczął karierę polityczną w 1946 r., Kiedy pokonał pięcioletniego urzędnika demokratycznego, który reprezentowałby swoją kalifornijską dzielnicę w amerykańskiej Izbie Reprezentantów. Jako kongresmen Nixon zasiadał w Izbie ds. Działań Nieamerykańskich Domu i zyskał rozgłos na szczeblu krajowym, prowadząc kontrowersyjne śledztwo w sprawie Algera Hissa (1904–1996), szanowanego byłego urzędnika Departamentu Stanu, którego oskarżono o szpiegostwo dla Związku Radzieckiego pod koniec lat trzydziestych.

Nixon został ponownie wybrany na kongres w 1948 r., A dwa lata później, w 1950 r., Zasiadł w Senacie USA.

Nieudana oferta prezydencji

Chociaż ataki Nixona na rzekomych komunistów i przeciwników politycznych zaalarmowały niektórych ludzi, zwiększyły jego popularność wśród konserwatywnych republikanów. W 1952 r. Generał Dwight Eisenhower wybrał 39-letniego pierwszego senatora na wiceprezydenta. Kilka miesięcy po przyjęciu nominacji Nixon stał się celem negatywnej kampanii, która zadawała pytania o pieniądze i prezenty, które rzekomo otrzymał od lobbystów branży. Nixon odpowiedział na te zarzuty w swoim słynnym przemówieniu „Warcaby”, twierdząc, że jedynym prezentem, jaki kiedykolwiek przyjął, był szczeniak o imieniu Warcaby dla jego młodej córki. Wystąpienie okazało się skuteczne i zachowało miejsce Nixona na bilecie.

Eisenhower i Nixon wygrali wybory w 1952 r. I zostali ponownie wybrani w 1956 r. W 1960 r. Nixon ogłosił republikańską nominację na prezydenta, ale przegrał jedno z najbliższych wyborów w amerykańskiej historii senatora USA Johna F. Kennedy'ego z Massachusetts. Punktem zwrotnym kampanii była pierwsza w historii telewizyjnej debaty prezydenckiej. Podczas transmisji Nixon wydawał się blady, nerwowy i spocony w porównaniu ze swoim opalonym, wypoczętym i energicznym przeciwnikiem.

Strata dla Kennedy'ego zadała straszny cios ego Nixona. Twierdził, że media go nie lubią i miał skryte relacje z kampanii na rzecz jego przystojnego i bogatego przeciwnika. Nixon wrócił do domu w Kalifornii, gdzie praktykował prawo i rozpoczął kampanię na gubernatora w 1962 r. Gdy przegrał te wybory, wielu obserwatorów uważało, że jego kariera polityczna się skończyła. Jak zniesmaczony Nixon powiedział dziennikarzom: „Nie będziesz już miał Nixona, żeby się z nim bawić”.

Zwycięstwo w Białym Domu

Sześć lat po utracie gubernatora w swoim ojczystym kraju Nixon dokonał niezwykłego powrotu politycznego i po raz kolejny ogłosił kandydaturę swojej partii na prezydenta. Zwyciężył w wyborach prezydenckich w 1968 r. W USA, pokonując demokratę Huberta Humphreya (1911–1978) i kandydata z innej strony, George'a Wallace'a (1919–98). Nixon objął urząd w czasie wstrząsów i zmian w Stanach Zjednoczonych. Naród amerykański był gorzko podzielony podczas wojny w Wietnamie (1954–1975), podczas gdy kobiety maszerowały na rzecz równych praw i przemocy rasowej wstrząsnęły miastami kraju.

Deklarując zamiar osiągnięcia „pokoju z honorem” w Wietnamie, Nixon wprowadził strategię znaną jako Wietnamizacja, która wzywała do stopniowego wycofywania wojsk amerykańskich z wojny podczas szkolenia sił armii Wietnamu Południowego do przejęcia własnej obrony. W styczniu 1973 r. Urzędnicy administracji Nixon osiągnęli porozumienie pokojowe z komunistycznym Wietnamem Północnym. Ostatnie amerykańskie wojska opuściły Wietnam w marcu tego roku. Działania wojenne trwały jednak nadal, aw 1975 r. Wietnam Północny podbił Wietnam Południowy i zjednoczył kraj pod rządami komunistycznymi. Oprócz wojny z Wietnamem Nixon odbył historyczne wizyty w 1972 r. W Chinach i Związku Radzieckim. Zmniejszył napięcia między tymi narodami komunistycznymi a Stanami Zjednoczonymi, pomagając przygotować grunt pod ustanowienie formalnych stosunków dyplomatycznych. Nixon podpisał także ważne traktaty ograniczające produkcję broni jądrowej.

Watergate Scandal and Beyond

Podczas gdy Nixon ubiegał się o reelekcję w 1972 r., Agenci związani z jego kampanią włamali się do siedziby Demokratycznego Komitetu Narodowego w kompleksie Watergate w Waszyngtonie. Niektórzy członkowie administracji Nixona wiedzieli o włamaniu i podczas gdy Nixon zaprzeczał jakiemukolwiek udziałowi, tajne nagrania rozmów w Białym Domu ujawniły później, że prezydent brał udział w staraniach o zatuszowanie działalności przestępczej.

W obliczu oskarżenia przez Kongres, Nixon zrezygnował ze stanowiska 9 sierpnia 1974 r. Zastąpił go wiceprezydent Gerald Ford (1913-2019), który miesiąc później ułaskawił Nixona za wszelkie wykroczenia. Wielu urzędników administracji zostało ostatecznie skazanych za przestępstwa związane ze sprawą Watergate.

Po opuszczeniu Białego Domu Nixon przeszedł na emeryturę do Kalifornii (wraz z żoną przeprowadził się później do New Jersey) i spokojnie pracował nad rehabilitacją swojego wizerunku, pisząc książki, dużo podróżując i konsultując się z demokratycznymi i republikańskimi prezydentami. Zanim zmarł 22 kwietnia 1994 r., W wieku 81 lat w Nowym Jorku, po udarze, niektórzy uważali go za szanowanego starszego męża stanu. Jednak inni Amerykanie odrzucili starania, by go namalować jako coś innego niż zhańbiony przestępca.

Dostęp do setek godzin historycznych filmów, bez reklam, dzięki HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.

GALERIE ZDJĘĆ

Richard Nixon