Tego dnia w 1881 r. Prezydent James A. Garfield, który był na stanowisku niespełna cztery miesiące, ulega ranom zadanym przez zabójcę 80 dni wcześniej, 2 lipca.

Zabójca Garfielda był adwokatem i starającym się o urząd polityczny Charlesem Guiteau. Guiteau był względnie obcy prezydentowi i jego administracji w czasach, gdy stanowiska federalne były rozdzielane na zasadzie „kogo znasz”. Kiedy jego prośby o spotkanie zostały zignorowane, wściekły Guiteau prześladował prezydenta, ślubując zemstę.

Rankiem 2 lipca 1881 roku Garfield udał się na dworzec kolejowy Baltimore i Potomac w drodze na krótki urlop. Gdy szedł przez stację w kierunku czekającego pociągu, Guiteau stanął za prezydentem i oddał dwa strzały. Pierwsza kula trafiła ramię Garfielda; drugi zatrzymał się poniżej jego trzustki. Lekarze podejmowali kilka nieudanych prób usunięcia kuli, podczas gdy Garfield leżał w sypialni w Białym Domu, obudzony i cierpiący. Alexander Graham Bell, który był jednym z lekarzy Garfielda, próbował użyć wczesnej wersji wykrywacza metalu, aby znaleźć drugą kulę, ale nie udało się.

Historyczne relacje różnią się co do dokładnej przyczyny śmierci Garfielda. Niektórzy uważają, że leczenie jego lekarzy, które obejmowało podawanie chininy, morfiny, brandy i kalomelu i karmienie go przez odbytnicę, mogło przyspieszyć jego śmierć. Inni twierdzą, że Garfield zmarł na już zaawansowany przypadek choroby serca. Na początku września Garfield, który wracał do zdrowia w nadmorskim odosobnieniu w New Jersey, zdawał się wracać do zdrowia. Zmarł 19 września. Raporty z sekcji zwłok wykazały, że ucisk jego rany wewnętrznej spowodował tętniak, który był prawdopodobną przyczyną śmierci.

Guiteau został uznany za rozsądnego przez przysięgłych, skazanych za morderstwo i powieszony 30 czerwca 1882 r. Kręgosłup Garfielda, który pokazuje dziurę utworzoną przez kulę, jest przechowywany jako historyczny artefakt przez Narodowe Muzeum Zdrowia i Medycyny w Waszyngtonie, D.C.