Tego dnia w 1790 r. Prezydent George Washington wygłasza pierwszy przemówienie o stanie Unii na zgromadzeniu w Nowym Jorku.

Waszyngton zaczął od gratulacji od obecnych korzystnych perspektyw naszych spraw publicznych, z których najważniejszą była niedawna decyzja Karoliny Północnej o wstąpieniu do republiki federalnej. Karolina Północna odrzuciła konstytucję w lipcu 1788 r., Ponieważ brakowało jej karty praw. Zgodnie z konstytucją nowy rząd przystąpił do władzy po tym, jak tylko 11 z 13 stanów przyjęło dokument. Do czasu ratyfikacji Karoliny Północnej w listopadzie 1789 r. Pierwszy Kongres spotkał się, napisał Kartę Praw i wysłał je do przeglądu przez państwa. Kiedy Waszyngton przemawiał w styczniu, wydawało się prawdopodobne, że obywatele Stanów Zjednoczonych staną za rządem Waszyngtonu i będą cieszyć się zgodą, pokojem i bogactwem, które postrzegał jako symbole szczęścia narodu.

Adres Waszyngtonu przedstawił krótki, ale znakomity zarys zasad jego administracji, opracowanych przez Alexandra Hamiltona. Były dowódca Armii Kontynentalnej opowiadał się za zabezpieczeniem wspólnej obrony, ponieważ uważał gotowość do wojny za jeden z najbardziej skutecznych sposobów zachowania pokoju. Strzeżony język Waszyngtonu pozwolił mu zasugerować, że popiera kontrowersyjny pomysł stworzenia armii stojącej bez wyraźnego wniosku.

Najbardziej podstawowe funkcje codziennego sprawowania rządów jeszcze nie zostały zorganizowane, a Waszyngton powierzył Kongresowi utworzenie właściwego funduszu przeznaczonego na pokrycie wydatków związanych z prowadzeniem naszych spraw zagranicznych, jednolitą zasadą naturalizacji i jednolitością w Waluta, wagi i miary Stanów Zjednoczonych.

Po omówieniu wyraźnie federalnych kwestii obrony narodowej i spraw zagranicznych Waszyngton wezwał również federalny wpływ na sprawy wewnętrzne. Administracja pod silnym wpływem Hamiltona potrzebowała pieniędzy i pewnej kontroli nad rolnictwem, handlem i wytwórcami, a także nauką i literaturą. Te narodowe cele wymagały Federalnej Poczty i Post-Roads oraz środków edukacji publicznej, które prezydent uzasadniał jako środek służący zapewnieniu Konstytucji poprzez edukację przyszłych urzędników państwowych w zakresie republikańskich zasad reprezentatywnego rządu.