Statek z amunicją eksploduje podczas załadunku w Port Chicago w Kalifornii, zabijając 332 ludzi tego dnia w 1944 roku. Kampania wojskowa Stanów Zjednoczonych podczas II wojny światowej na Pacyfiku była w tym czasie w pełni. Złe procedury i brak szkolenia doprowadziły do katastrofy.
Port Chicago, około 30 mil na północ od San Francisco, został przekształcony w placówkę amunicyjną, gdy Baza Marynarki Wojennej na Mare Island w Kalifornii nie była w stanie w pełni pokryć kosztów wojny. Do lata 1944 r. Rozbudowa portu w Chicago pozwoliła na załadowanie dwóch statków jednocześnie przez całą dobę. Jednostki Marynarki Wojennej przydzielone do niebezpiecznych operacji załadunkowych były ogólnie podzielone na jednostki afroamerykańskie. W większości ci ludzie nie zostali przeszkoleni w posługiwaniu się amunicją. Ponadto w pośpiechu zapomniano o normach bezpieczeństwa, aby dotrzymać szaleńczego harmonogramu załadunku.
Wieczorem 17 lipca SS Zwycięstwo Quinault i SS E.A. Bryan, ładowano dwa statki handlowe. W ładowniach znajdowało się 4600 ton bomb wybuchowych, ładunków głębokich i amunicji. Kolejne 400 ton materiałów wybuchowych znajdowało się w pobliżu wagonów. Około 320 pracowników znajdowało się na molo lub w jego pobliżu, gdy o godzinie 22:18 seria potężnych eksplozji w ciągu kilku sekund zniszczyła wszystko i wszystkich w pobliżu. Wybuchy były odczuwalne tak daleko jak Nevada, a wynikające z nich szkody rozciągały się aż do San Francisco. Każdy budynek w Port Chicago został uszkodzony, a ludzie dosłownie strącili się z nóg. Dym i ogień rozciągały się prawie dwie mile w powietrze. Pilot samolotu lecącego na wysokości 9000 stóp w tym obszarze twierdził, że metalowe kawałki z eksplozji przeleciały obok niego.
Prawie dwie trzecie osób zabitych w Port Chicago to afroamerykańscy żołnierze z marynarki wojennej w 15% wszystkich Afroamerykanów zabitych podczas II wojny światowej. Ludzie, którzy przeżyli w tych jednostkach, którzy pomogli ugasić pożar i zobaczyli okropności z pierwszej ręki, zostali szybko przeniesieni na Mare Island. Niecały miesiąc później, gdy rozkazano załadować więcej amunicji, ale nadal nie odbył szkolenia, 258 afroamerykańskich żeglarzy odmówiło wykonania rozkazów. Dwieście osiem z nich zostało następnie skazanych za złe postępowanie i zwolnienie z pracy. Pozostałych 50 mężczyzn zostało postawionych przed sądem w sądzie wojennym. Zostali skazani na od 8 do 15 lat ciężkiej pracy, choć dwa lata później wszyscy zostali ułaskawieni. Przegląd prób z 1994 r. Wykazał, że rasa odgrywa dużą rolę w surowych zdaniach. W grudniu 1999 r. Prezydent Clinton ułaskawił Freddiego Meeksa, jednego z zaledwie trzech z 50 skazanych marynarzy, o których wiadomo, że żyją w tym czasie.
Katastrofa w Port Chicago ostatecznie doprowadziła do wdrożenia znacznie bezpieczniejszych procedur ładowania amunicji. Ponadto większy nacisk położono na odpowiedni trening obchodzenia się z materiałami wybuchowymi, a sama amunicja została zmieniona dla większego bezpieczeństwa. Na miejscu znajduje się narodowy pomnik ofiar.
