Samolot wycieczkowy Nowozelandczyk podróżujący nad Antarktydą rozbija się, zabijając wszystkich 257 osób na pokładzie tego dnia w 1979 r. Był to najgorszy wypadek lotniczy w historii Nowej Zelandii.

W latach siedemdziesiątych podróże lotnicze na Antarktydę stały się bardziej popularne, ponieważ turyści starali się zobaczyć odizolowany i tajemniczy kontynent na samym dole świata. Całodniowe wycieczki z Nowej Zelandii dały ludziom niesamowite widoki na lodową półkę Rossa. Wyjazdy były jednak niebezpieczne, ponieważ loty na Antarktydę mogą być problematyczne.

Rozległe równiny lodowe nie zapewniają praktycznie żadnych wizualnych punktów odniesienia dla pilotów, a kompasy magnetyczne są bezużyteczne tak blisko bieguna południowego. McDonnell Douglas DC-10, który zabrał 257 osób na Antarktydę 28 listopada, był pilotowany przez pięciu oficerów, którzy nie mieli doświadczenia w lataniu na lodowy kontynent. Co gorsza, dane wprowadzone do profilu lotu były nieprawidłowe. Gdy te same dane były wykorzystywane podczas poprzednich lotów, nie napotkano żadnych problemów, ponieważ widoczność była dobra. Jednak słaba widoczność 28 listopada doprowadziła do fatalnego błędu pilota.

Gdy samolot leciał nad szelfem lodowym Ross, pilot zszedł pod chmury, aby pasażerowie mieli lepszy widok. Pilot miał przez cały czas znajdować się powyżej 6000 stóp, ale ze względu na zachmurzone niebo spadł do 1500 stóp. Z powodu błędnych danych na temat profilu lotu pilot nie wiedział, że jego zejście odbyło się prawidłowo, gdy samolot dotarł do wulkanu Erebus, wulkanu o długości 12444 stóp. Samolot uderzył w zbocze góry z prędkością 300 mil na godzinę. Nie było ocalałych.