Zawartość

• Zaangażowanie amerykańskie w Wietnamie
• America rozpoczyna operację Rolling Thunder
• Przybywają amerykańskie oddziały naziemne
• Czy operacja Rolling Thunder była porażką?
• Dziedzictwo operacji Rolling Thunder

Operacja Rolling Thunder była kryptonimem amerykańskiej kampanii bombowej podczas wojny w Wietnamie. Samoloty wojskowe USA atakowały cele w całym Wietnamie Północnym od marca 1965 r. Do października 1968 r. To masowe bombardowanie miało na celu wywarcie presji wojskowej na przywódców komunistycznych Wietnamu Północnego i zmniejszenie ich zdolności do prowadzenia wojny przeciwko wspieranemu przez USA rządowi Wietnamu Południowego. Operacja Rolling Thunder była pierwszym trwałym atakiem amerykańskim na terytorium północno-wietnamskie i stanowiła znaczny rozwój zaangażowania USA w wojnę w Wietnamie.

Zaangażowanie amerykańskie w Wietnamie

Począwszy od lat 50. XX wieku, USA dostarczały sprzęt wojskowy i doradców, aby pomóc rządowi Wietnamu Południowego oprzeć się przejęciu komunizmu przez Wietnam Północny i jego sojuszników z Wietnamu Południowego, partyzantów Viet Cong.

W 1962 r. Amerykańskie wojsko zainicjowało ograniczone operacje powietrzne w Wietnamie Południowym, starając się zaoferować wsparcie powietrzne siłom armii Wietnamu Południowego, zniszczyć podejrzane bazy Wietnamu i spryskać herbicydy, takie jak Agent Orange, aby wyeliminować osłonę dżungli.

Czy wiedziałeś? Niewybuchowe ostrzał pozostały po operacji Rolling Thunder i innych kampaniach bombowych wojny w Wietnamie zabił lub zranił dziesiątki tysięcy Wietnamczyków, według niektórych szacunków, odkąd Stany Zjednoczone wycofały swoje wojska w 1973 roku.

Prezydent Lyndon B. Johnson rozwinął amerykańskie operacje lotnicze w sierpniu 1964 r., Kiedy zezwolił na odwetowe ataki przeciw Wietnamowi Północnemu po zgłoszonym ataku na amerykańskie okręty wojenne w Zatoce Tonkin.

Później tego samego roku Johnson zatwierdził ograniczone naloty bombowe na Szlak Ho Chi Minha, sieć ścieżek łączących Wietnam Północny i Południowy Wietnam przez sąsiednie Laos i Kambodżę. Celem prezydenta było zakłócenie przepływu siły roboczej i dostaw z Wietnamu Północnego do sojuszników Viet Congu.

America rozpoczyna operację Rolling Thunder

Kampania bombardowania Operation Rolling Thunder rozpoczęła się 2 marca 1965 r., Częściowo w odpowiedzi na atak Viet Congu na amerykańską bazę lotniczą w Pleiku. Administracja Johnson podała szereg powodów zmiany strategii USA w celu uwzględnienia systematycznych ataków powietrznych na północny Wietnam.

Na przykład urzędnicy administracji wierzyli, że ciężkie i trwałe bombardowania mogą zachęcić przywódców północno-wietnamskich do zaakceptowania niekomunistycznego rządu w Wietnamie Południowym. Administracja chciała również zmniejszyć zdolność Wietnamu Północnego do produkcji i transportu materiałów pomocniczych dla rebelii Viet Congu.

Wreszcie Johnson i jego doradcy mieli nadzieję zwiększyć morale w Wietnamie Południowym, niszcząc jednocześnie wolę walki komunistów.

Przybywają amerykańskie oddziały naziemne

Kampania Operation Rolling Thunder stopniowo poszerzała się zarówno pod względem zasięgu, jak i intensywności. Początkowo naloty były ograniczone do południowej części Wietnamu Północnego; jednak przywódcy USA ostatecznie przesunęli obszar docelowy stopniowo na północ, aby zwiększyć presję na rząd komunistyczny.

W połowie 1966 r. Amerykańskie samoloty atakowały cele wojskowe i przemysłowe w całym Wietnamie Północnym. Jedynymi obszarami uznanymi za niedozwolone dla nalotów bombowych były miasta Hanoi i Haiphong oraz 10-milowa strefa buforowa wzdłuż granicy Chin.

Krótko po rozpoczęciu operacji w 1965 r. Johnson zaangażował pierwsze wojska lądowe USA w wojnę w Wietnamie. Chociaż ich początkową misją była obrona baz lotniczych w Wietnamie Południowym, które były wykorzystywane w kampanii bombowej, rola wojsk wkrótce rozszerzyła się, włączając w to zaangażowanie Viet Congu w aktywną walkę.

Gdy armia północno-wietnamska coraz bardziej zaangażowała się w konflikt, Johnson stopniowo zwiększał liczbę amerykańskich sił w Wietnamie.

Czy operacja Rolling Thunder była porażką?

Chociaż Wietnam Północny nie miał zbyt wielu sił powietrznych, jego przywódcom udało się skutecznie obronić przed nalotami bombowymi. Przy pomocy Chin i Związku Radzieckiego Wietnamczycy Północni skonstruowali wyrafinowany system obrony powietrznej.

Używając pocisków ziemia-powietrze i kontrolowanej radarem artylerii przeciwlotniczej, Wietnamczycy zestrzelili setki amerykańskich samolotów w trakcie kampanii bombowej. W rezultacie piloci i operatorzy systemów broni lotniczej stanowili większość amerykańskich jeńców wojennych, którzy zostali schwytani i przetrzymywani przez Wietnam Północny.

Północno-wietnamscy przywódcy podjęli również szereg innych kroków w celu zmniejszenia wpływu amerykańskich nalotów bombowych. Zbudowali sieci tuneli i schronów odpornych na bomby, a nocą wysłali załogi do przebudowy dróg, mostów, systemów łączności i innych obiektów uderzonych przez bomby.

Ponadto komuniści wykorzystali niszczycielskie naloty w celach propagandowych, aby zwiększyć nastroje antyamerykańskie i patriotyzm wśród obywateli północnej Wietnamu.

Dziedzictwo operacji Rolling Thunder

Ciągłe bombardowanie Wietnamu Północnego trwało ponad trzy lata, z okazjonalnymi krótkimi przerwami. Johnson ostatecznie wstrzymał kampanię 31 października 1968 r., Aby osiągnąć wynegocjowane porozumienie z komunistami.

Historycy różnią się ocenami strategicznej wartości operacji Rolling Thunder. Niektórzy twierdzą, że kampania bombowa była bliska osłabienia zdolności Wietnamu Północnego do prowadzenia wojny. Jednak krytycy twierdzą, że skuteczność kampanii była ograniczona.

Twierdzą, że zasady zaangażowania wprowadzone w celu uniknięcia prowokacji komunistycznych Chin i zminimalizowania szkód w Hanoi i Haiphong uniemożliwiły amerykańskim atakom lotniczym trafienie w szereg ważnych celów, w tym na lotniska, stocznie, elektrownie i magazyny ropy. Twierdzą także, że przywódcy USA nie skoordynowali kampanii bombardowań w Wietnamie Północnym z operacjami naziemnymi w Wietnamie Południowym.

Pomimo trudności napotkanych przez administrację Johnsona podczas operacji Rolling Thunder, prezydent Richard M. Nixon, następca Johnsona, wznowił bombardowanie Wietnamu Północnego wkrótce po objęciu urzędu w 1969 roku. W 1972 roku Nixon rozpoczął kolejną masową kampanię bombardowania przeciwko Wietnamowi Północnemu o nazwie Operation Linebacker .

Do czasu, gdy ostatnie amerykańskie wojska opuściły Wietnam w 1973 r., Wojsko USA zrzuciło około 4,6 miliona ton bomb na Wietnam, niszcząc duży procent miast i wiosek tego kraju i zabijając około 2 miliony Wietnamczyków.