Tego dnia w 1974 r. Prezydent Richard Nixon ogłasza publicznie, że wyda transkrypty 46 nagranych rozmów w Białym Domu w odpowiedzi na wezwanie do sądu w sprawie Watergate wydane w lipcu 1973 r. Następnego dnia komisja sądowa przyjęła 1200 stron transkrypcji, ale nalegał również na obrócenie samych taśm.
W swoim oświadczeniu Nixon starał się wytłumaczyć publicznie swoją niechęć do wezwania do sądu i charakter treści, które planował wydać. Przytoczył swoje prawo do przywileju wykonawczego w celu ochrony tajemnic państwowych i stwierdził, że transkrypcje zostały zredagowane przez niego i jego doradców, aby pomijać wszystko, co „nie ma znaczenia” w dochodzeniu Watergate lub ma krytyczne znaczenie dla bezpieczeństwa narodowego. Zaprosił członków komitetu do przeglądu faktycznych taśm, aby ustalić, czy prezydent pominął dowody obciążające w transkrypcjach. „Chcę, aby nie pozostało już żadne pytanie” - nalegał Nixon - „o tym, że Prezydent nie ma nic do ukrycia w tej sprawie” i „Wyjaśniłem, że nie ma możliwości ukrywania się”.
W czerwcu 1972 r. Pięciu mężczyzn związanych z Komitetem Nixona w celu ponownego wyboru prezydenta (CREEP) zostało przyłapanych na włamaniu do siedziby Demokratycznego Komitetu Narodowego w hotelu Watergate w Waszyngtonie. Kolejne dochodzenie ujawniło inne nielegalne działania popełnione przez CREEP i autoryzowane przez starszego członkowie administracji Nixon. Pojawiło się także pytanie o to, co prezydent wiedział o tych działaniach. Nixon energicznie zaprzeczył udziałowi w tuszowaniu włamań, niesławnie głosząc: „Nie jestem oszustem”. W maju 1973 r. Senat zwołał dochodzenie w sprawie skandalu z Watergate wśród publicznych wołań o oskarżenie Nixona. W lipcu 1974 r. Sąd Najwyższy odrzucił roszczenie Nixona o przywilej wykonawczy i nakazał mu przewrócenie pozostałych taśm. Na jednym z nich można było usłyszeć prezydenta nakazującego FBI zakończenie śledztwa w sprawie włamania do Watergate; stało się to znane jako „palący pistolet”, który dowodził winy Nixona.
8 sierpnia 1974 r. Nixon uniknął senackiego procesu o impeachment, stając się pierwszym amerykańskim prezydentem, który zrezygnował ze stanowiska. Później ułaskawił go jego następca, prezydent Gerald Ford, „za wszystkie przestępstwa przeciwko Stanom Zjednoczonym, które popełnił lub mógł popełnić”.
