Richard M. Nixon ogłasza swoją kandydaturę na prezydenta. Większość obserwatorów odpisała karierę polityczną Nixona osiem lat wcześniej, kiedy przegrał z Johnem F. Kennedym w wyborach w 1960 roku.
Dwa lata po przegranej z Kennedym Nixon kandydował na gubernatora Kalifornii i przegrał w gorzkiej kampanii przeciwko Edmundowi G. („Patowi”) Brownowi, ale do 1968 r. Wystarczająco odzyskał swoją pozycję polityczną w Partii Republikańskiej, aby ogłosić swoją kandydaturę na prezydenta . Zajmując stanowisko między bardziej konserwatywnymi elementami swojej partii, kierowanej przez Ronalda Reagana, a liberalnym północno-wschodnim skrzydłem, kierowanym przez gubernatora Nelsona Rockefellera, Nixon zdobył nominację podczas pierwszego głosowania na Narodowej Konwencji Republikańskiej w Miami Beach.
Nixon wybrał Spiro T. Agnew, gubernatora Maryland, na swojego towarzysza. Demokratyczny przeciwnik Nixona, wiceprezydent Hubert Humphrey, został osłabiony przez wewnętrzne podziały w swojej własnej partii oraz rosnące niezadowolenie z powodu prowadzenia wojny przez Johnson w wojnie w Wietnamie. Gubernator Alabamy, George C. Wallace, korzystający z biletu osoby trzeciej, dodatkowo skomplikował wybory. Chociaż zarówno Nixon, jak i Humphrey zdobyli około 43 procent popularnego głosowania, dystrybucja prawie 32 milionów głosów Nixona dała mu wyraźną większość w Kolegium Elektorów i wygrał wybory.
