Po odrzuceniu jego systemu kontynentalnego przez cara Aleksandra I cesarz francuski Napoleon zarządza jego Grande Armee, największe europejskie siły zbrojne, jakie kiedykolwiek zgromadziły się do tej pory, w Rosji. Ogromna armia złożona z około 500 000 żołnierzy i personelu obejmowała wojska ze wszystkich krajów europejskich pod panowaniem Cesarstwa Francuskiego.

W pierwszych miesiącach inwazji Napoleon został zmuszony do walki z gorzką armią rosyjską w ciągłym odwrocie. Nie chcąc angażować wyższej armii Napoleona w konfrontację na pełną skalę, Rosjanie pod dowództwem generała Michaiła Kutuzowa spalili wszystko za sobą, wycofując się coraz głębiej w głąb Rosji. 7 września toczyła się niezdecydowana bitwa pod Borodino, w której obie strony poniosły straszne straty. 14 września Napoleon przybył do Moskwy z zamiarem znalezienia zapasów, ale zamiast tego prawie cała ludność ewakuowała się, a armia rosyjska wycofała się ponownie. Wczesnym rankiem w mieście wybuchły pożary, rozpalone przez rosyjskich patriotów, a zimowe kwatery Grande Armee zostały zniszczone. Po miesiącu oczekiwania na poddanie się, które nigdy nie nadejdzie, Napoleon, w obliczu nadejścia rosyjskiej zimy, został zmuszony do zamówienia głodowej armii poza Moskwę.

Podczas katastrofalnego odwrotu armia Napoleona nieustannie prześladowana była przez agresywną i bezlitosną armię rosyjską. Zdziesiątkowana głodem i śmiercionośnymi włóczniami Kozaków, zdziesiątkowana armia dotarła do Berezyny pod koniec listopada, ale Rosjanie zablokowali jej drogę. 27 listopada Napoleon przepchnął się przez Studenkę, a kiedy większość jego armii minęła rzekę dwa dni później, został zmuszony do spalenia za sobą swoich prowizorycznych mostów, pozostawiając około 10 000 maruderów po drugiej stronie. Stamtąd odwrót stał się ucieczką i 8 grudnia Napoleon opuścił resztki swojej armii, by powrócić do Paryża. Sześć dni później Grande Armee w końcu uciekł z Rosji, poniósł stratę ponad 400 000 ludzi podczas katastrofalnej inwazji.