W katedrze Notre Dame w Paryżu Napoleon Bonaparte zostaje koronowany na Napoleona I, pierwszego Francuza, który od tysiąca lat ma tytuł cesarza. Papież Pius VII wręczył Napoleonowi koronę, którą 35-letni zdobywca Europy umieścił na własnej głowie.
Urodzony w Korsyce Napoleon, jeden z największych strategów wojskowych w historii, pod koniec lat dziewięćdziesiątych gwałtownie awansował w szeregach francuskiej armii rewolucyjnej. W 1799 r. Francja była w stanie wojny z większością Europy, a Napoleon wrócił do domu ze swojej egipskiej kampanii, by przejąć panowanie rządu francuskiego i uratować swój naród przed upadkiem. Po zostaniu pierwszym konsulem w lutym 1800 r. Zreorganizował swoje armie i pokonał Austrię. W 1802 r. Ustanowił kodeks napoleoński, nowy system prawa francuskiego, aw 1804 r. Ustanowił imperium francuskie. W 1807 r. Imperium Napoleona rozciągało się od Łaby na północy, przez Włochy na południu i od Pirenejów po wybrzeże Dalmacji.
Począwszy od 1812 r. Napoleon zaczął doświadczać pierwszych znaczących porażek swojej kariery wojskowej, cierpiąc z powodu katastrofalnej inwazji na Rosję, tracąc Hiszpanię na księcia Wellington w wojnie na półwyspie i znosząc całkowitą porażkę przeciwko siłom sprzymierzonym do 1814 r. na wyspie Elba, uciekł do Francji na początku 1815 r. i wychował nową Wielką Armię, która cieszyła się tymczasowym sukcesem przed jego miażdżącą porażką pod Waterloo przeciwko siłom sprzymierzonym pod Wellington 18 czerwca 1815 r.
Napoleon został następnie zesłany na wyspę Świętej Heleny u wybrzeży Afryki, gdzie wraz z kilkoma wyznawcami mieszkał w areszcie domowym. W maju 1821 r. Zmarł, najprawdopodobniej na raka żołądka. Miał tylko 51 lat. W 1840 r. Jego ciało wróciło do Paryża i odbył się wspaniały pogrzeb. Ciało Napoleona zostało przeniesione przez Łuk Triumfalny i pochowane pod kopułą Invalides.
