Tego dnia w 1861 r. Prezydent Abraham Lincoln mianuje generała George'a Brintona McClellana na szefa armii Unii, zastępując starszego i chorego Winfielda Scotta. W ciągu zaledwie sześciu miesięcy McClellan przeszedł od dowódcy ochotników z Ohio do szefa armii Unii.
McClellan, rodowity mieszkaniec Pensylwanii, ukończył West Point na drugim miejscu w swojej klasie w 1846 roku i kontynuował z wyróżnieniem u generała Winfielda Scotta w wojnie meksykańsko-amerykańskiej (1846-48). McClellan opuścił swoją udaną karierę wojskową w 1857 r. Na stanowisko inżyniera w Illinois Central Railroad, a zanim wybuchła wojna domowa w 1861 r., Był prezydentem St. Louis i Cincinnati Railroad. Zrezygnował z tego stanowiska, aby przyjąć dowództwo ochotników z Ohio w randze generała. Latem 1861 r. McClellan dowodził żołnierzami Unii w serii małych bitew w zachodniej Wirginii, które doprowadziły do federalnej kontroli nad regionem strategicznym. Zdobył reputację narodową, choć dyskusyjne jest, jak bardzo McClellan przyczynił się do tych osiągnięć; w kilku przypadkach decyzje jego podwładnych były główną przyczyną sukcesu. Niemniej jednak McClellan zapewnił Północne zwycięstwa, gdy ich brakowało. 16 lipca 1861 r. Izba Reprezentantów USA podjęła uchwałę uznającą jego osiągnięcia w Wirginii.
Zaledwie pięć dni później główne siły Unii, dowodzone przez generała Irwina McDowella, poniosły upokarzającą porażkę podczas Pierwszej Bitwy o Bull Run w Wirginii. Po klęsce wielu zwróciło się do McClellana, aby uratować wysiłek wojenny. 26 lipca przybył do Waszyngtonu, aby przejąć dowództwo nad zdezorganizowaną i zdemoralizowaną armią Potomaku, i szybko zaczął budować wspaniałe siły bojowe, ustanawiając rygorystyczna procedura szkolenia i sprawna struktura dowodzenia. Wykazał także zuchwałość, pompatyczność i arogancję wobec wielu przywódców politycznych narodu. Głośno narzekał na Scotta i traktował prezydenta z całkowitą pogardą.
Mimo to McClellan był jedynym prawdziwym wyborem, który zastąpił Scotta. Żaden inny generał Unii nie osiągnął wiele w tym momencie wojny. Po alienacji znacznej części administracji na początku 1862 r. McClellan przeniósł Armię Potomaku na James Peninsula w celu ataku na Richmond w stanie Wirginia. Jako dowódca polowy okazał się powolny i bojaźliwy, wycofał się z obrzeży stolicy Konfederacji w obliczu serii ataków generała Konfederacji Roberta E. Lee podczas bitew siedmiodniowych w czerwcu 1862 r. W lipcu Henry W. Halleck został mianowany generałem naczelnym, a znaczna część armii Potomca McClellana została przeniesiona do armii generała Johna Pope'a w Wirginii. Po tym, jak Papież został pokonany w Second Bull Run w sierpniu, większość poleceń McClellana została mu przywrócona. Lee najechał Maryland, a McClellan pokonał go tam podczas bitwy o Antietam we wrześniu. Mimo tego zwycięstwa odmowa McClellana kontynuowania wycofujących się Konfederatów doprowadziła do jego trwałego usunięcia w listopadzie 1862 r. W 1864 r. Rzucił pretendentowi Lincoln za prezydenta jako demokratycznego kandydata, ale zdecydowanie przegrał.
