Malcolm X, aktywista i głośny głos publiczny czarnej wiary muzułmańskiej, zakwestionował główny nurt ruchu na rzecz praw obywatelskich i pokojową pogoń za integracją popieraną przez Martina Luthera Kinga Jr. Zachęcał zwolenników do obrony przed białą agresją „wszelkimi niezbędnymi środkami . ”Urodzony Malcolm Little, zmienił nazwisko na X, co oznaczało odrzucenie jego imienia„ niewolnika ”. Charyzmatyczny i elokwentny Malcolm stał się wpływowym przywódcą Narodu Islamu, który połączył islam z czarnym nacjonalizmem i starał się zachęcać młodych czarnych w niekorzystnej sytuacji, szukając zaufania do segregowanej Ameryki.Po śmierci Malcolma X w 1965 roku jego bestsellerowa książka Autobiografia Malcolma X spopularyzował swoje idee, szczególnie wśród czarnej młodzieży, i położył podwaliny pod ruch Czarnej Mocy pod koniec lat 60. i 70. XX wieku.

Malcolm Little urodził się w 1925 r. W Omaha w stanie Nebraska. Był synem kaznodziei baptystów, który był wyznawcą Marcusa Garveya. Po tym, jak Ku Klux Klan zagroził ojcu, rodzina przeniosła się do Lansing w stanie Michigan. Tam, w obliczu podobnych zagrożeń, nadal namawiał czarnych do przejęcia kontroli nad ich życiem.

Czy wiedziałeś? W 1964 roku Malcolm X odbył pielgrzymkę do Mekki i zmienił nazwisko na el-Hajj Malik el-Shabazz.

Ojciec Malcolma został zabity przez podobnych do Klanów Czarnych Legionistów. Chociaż znaleziono go ze zmiażdżoną głową z jednej strony i niemal odciętego od ciała, twierdzono, że popełnił samobójstwo, a rodzinie odmówiono świadczenia z tytułu śmierci. Szybko nastąpił jego rozpad: pracownicy opieki społecznej starali się zwrócić dzieci przeciwko sobie i przeciwko ich matce, od której sześcioletnia wówczas Malcolm została zabrana i umieszczona w domu dziecka. Pani Little doznała załamania nerwowego, od którego nigdy nie wyzdrowiała.

Po ósmej klasie Malcolm porzucił szkołę, kierując się życiem przestępczym. Miał na sobie garnitury zoot, wyprostował włosy, aby uzyskać biały wygląd, i stał się znany jako „Detroit Red”. W wieku dwudziestu jeden lat został skazany na karę więzienia za włamanie i tam spotkał się z naukami Elijaha Muhammada, przywódcy Lost-Found Naród islamu, popularnie znany jako Czarni muzułmanie. Teza Mahometa, że ​​biały człowiek jest diabłem, z którym czarni nie mogą żyć, wywarła silny wpływ na Malcolma. Przechodząc do ascetycznego stylu życia i szerokiego czytania, zaczął przezwyciężyć znaną mu degradację. Argument, że tylko Murzyni mogą wyleczyć zło, które ich trapi, potwierdziło dla Malcolma moc wiary Mahometa. Został lojalnym uczniem i przyjął symbol X skradzionej tożsamości jako swoje nazwisko.

CZYTAJ WIĘCEJ: Wybuchowy rozdział pominięty w Autobiografii Malcolma X.

Po sześciu latach Malcolm został zwolniony z więzienia. Później został ministrem świątyni nr 7 w Harlemie, a jego oskarżenia o rasizm i popieranie samoobrony wzbudzały podziw, a także strach, daleko poza czarnomorską społecznością Nowego Jorku. Biali byli szczególnie przerażeni, cofając się przed ciągłymi wyrokami zbrodni przeciwko swemu ludowi. Podczas gdy większość kontrastowała go z Martinem Lutherem Kingiem, którego filozofią byli znacznie bardziej swobodni, biali studenci odkryli brzydkie prawdy w swojej palącej retoryce potępienia. Malcolm stawał się jednak coraz bardziej niespokojny, gdy Naród Islamu nie przyłączył się do wzmagającej się walki o prawa obywatelskie i przekonał się, że Elijah Muhammadowi brakuje szczerości, co boleśnie potwierdza korupcja na najwyższym szczeblu organizacji. Ze swojej strony Mahometowi wydawało się, że jest zagrożony popularnością Malcolma, którego wpływ sięgnął nawet do szanowanego Studenckiego Komitetu Koordynacyjnego ds. Przemocy (SNCC).

Twierdzenie Malcolma, że ​​zabójstwo prezydenta Johna F. Kennedy'ego było równoznaczne z „kurczakami wracającymi do domu na kurnik”, doprowadziło do zawieszenia go przez czarnych muzułmanów w grudniu 1963 r. Kilka miesięcy później opuścił organizację, udał się do Mekki i odkrył, że ortodoksyjni muzułmanie głosić równość ras, co doprowadziło go do porzucenia argumentu, że biali są diabłami. Po powrocie do Ameryki jako El-Hajj Malik El-Shabazz pozostał przekonany, że rasizm skorodował ducha Ameryki i że tylko czarni mogą się uwolnić.

W czerwcu 1964 r. Założył Organizację Jedności Afroamerykańskiej i coraz bardziej podążał w kierunku socjalizmu. Bardziej wyrafinowany niż za czasów Czarnego Muzułmanina i rosnącej postawy moralnej, został zabity przez Czarnego Muzułmanina na wiecu swojej organizacji w Nowym Jorku w dniu 21 lutego 1965 r. Malcolm X przewidział to, choć miał niewiele czasu na życie , byłby ważniejszy w śmierci niż w życiu. Zapowiedziano jego męczeństwo Autobiografia Malcolma X. Prawie bolesna szczerość, która pozwoliła mu znaleźć drogę od degradacji do oddania dla swego ludu, skromny styl życia, który utrzymywał go na skraju ubóstwa, i dystans, jaki jakimś cudem udało mu się postawić między sobą a nienawiścią rasową, w tym tomie, jako przejmujące przypomnienie ludzkich możliwości i osiągnięć.

W dużej mierze pod wpływem Malcolma latem 1966 r. Członkowie SNCC zaapelowali o czarną moc dla czarnych ludzi. Ich brak władzy był podstawą zarzutu Malcolma, że ​​odmówiono im praw człowieka w Ameryce. Jego jasność w tej kwestii, gdy Ameryka kontynuuje odwrót od swojego zobowiązania do pełnej wolności dla swojego ludu, zagwarantowała mu dumę z miejsca wśród czarnych przywódców.

Towarzysz Czytelnika w historii Ameryki. Eric Foner i John A. Garraty, redaktorzy. Copyright © 1991 Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Wszelkie prawa zastrzeżone.