Tego dnia w 1863 roku Prezydent Abraham Lincoln przedstawia swój ugodowy plan zjednoczenia Stanów Zjednoczonych wraz z jego Proklamacją o Amnestii i Odbudowie.

W tym momencie wojny domowej stało się jasne, że Lincoln musiał poczynić wstępne plany odbudowy powojennej. Armie Unii zajęły duże obszary Południa, a niektóre państwa były gotowe na odbudowę swoich rządów. Proklamacja dotyczyła trzech głównych problemów. Po pierwsze, pozwoliło to na pełne ułaskawienie i przywrócenie mienia wszystkim zaangażowanym w powstanie, z wyjątkiem najwyższych urzędników i dowódców wojskowych Konfederacji. Po drugie, pozwoliło to na utworzenie nowego rządu stanowego, gdy 10 procent uprawnionych do głosowania złożyło przysięgę wierności Stanom Zjednoczonym. Po trzecie, państwa południowe przyjęte w ten sposób były zachęcane do uchwalania planów radzenia sobie z uwolnionymi niewolnikami, dopóki ich wolność nie zostanie naruszona.

Krótko mówiąc, warunki tego planu były łatwe do zaakceptowania przez większość Południowców. Chociaż emancypacja niewolników była dla niektórych Konfederatów niemożliwą pigułką do przełknięcia, plan Lincolna był charytatywny, biorąc pod uwagę koszt wojny. Wraz z proklamacją o amnestii i odbudowie Lincoln przejął inicjatywę Kongresu na rzecz odbudowy. Niektórzy radykalni republikanie uważali, że plan był zbyt łatwy na Południu, ale inni zaakceptowali go z powodu prestiżu i przywództwa prezydenta. Po zabójstwie Lincolna w kwietniu 1865 r. Spory dotyczące powojennej polityki odbudowy doprowadziły do ​​gorącej bitwy między następnym prezydentem, Andrew Johnsonem, a Kongresem.