Zawartość

• Uprawnienia Kongresu
• Izba Reprezentantów
• Senat
• Agencje ustawodawcze i partie polityczne
• Czym zajmuje się dział legislacyjny?
• Inne uprawnienia kongresowe
• Źródła

Władza federalna rządu federalnego, złożona głównie z Kongresu USA, jest odpowiedzialna za tworzenie prawa tego kraju. Członkowie dwóch izb Kongresu - Izby Reprezentantów i Senatu - są wybierani przez obywateli Stanów Zjednoczonych.

Uprawnienia Kongresu

Podczas Konstytucji w 1787 r. Twórcy konstytucji USA starali się zbudować fundamenty silnego rządu centralnego. Ale chcieli też zachować wolność poszczególnych obywateli i upewnić się, że rząd nie nadużyje swojej władzy.

Aby osiągnąć tę równowagę, podzielili władzę na trzy odrębne gałęzie rządu: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Artykuł I Konstytucji ustanowił Kongres Stanów Zjednoczonych, dwuizbowy organ ustawodawczy składający się z dwóch izb lub domów. Jak pokazano na pierwszym miejscu na początku Konstytucji, twórcy początkowo zamierzali ustawodawczą, którą uważali za najbliższą ludowi, najpotężniejszą z trzech gałęzi rządu.

Ale w miarę rozszerzania się uprawnień prezydencji i władzy wykonawczej w XIX i XX wieku, względna władza Kongresu uległa zmniejszeniu, choć nadal jest niezbędna do funkcjonowania rządu krajowego.

Izba Reprezentantów

W Izbie jest 435 przedstawicieli ogółem; każdy stan otrzymuje inną liczbę przedstawicieli w zależności od populacji. Dodatkowi delegaci bez prawa głosu reprezentują Dystrykt Kolumbii i terytoria USA, takie jak Puerto Rico, Guam i Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych.

Członkowie Izby Reprezentantów wybierają swojego lidera, znanego jako Marszałek Izby. Mówca jest trzeci w kolejności po prezydencji, po prezydencie i wiceprezydencie.

Izba Reprezentantów jest uważana za izbę kongresu najbliższą ludziom lub najbardziej odpowiadającą na potrzeby i opinię publiczną. Aby zapewnić tę reakcję, ludzie wybierają swoich przedstawicieli co dwa lata, a wszyscy członkowie Izby są jednocześnie gotowi na ponowny wybór. Przedstawiciele mogą odbywać nieograniczoną liczbę kadencji.

Zgodnie z art. I sekcja 2 Konstytucji wybrani przedstawiciele muszą mieć co najmniej 25 lat i być obywatelem USA od co najmniej siedmiu lat. Muszą także mieszkać w państwie, które reprezentują w Kongresie.

Senat

Gdy projektanci to zaprojektowali, Senat jest bardziej odizolowany od kontaktu z elektoratem niż Izbą, a od jego członków oczekuje się, że podejmą decyzje w oparciu bardziej o doświadczenie i mądrość, a nie zmieniającą się opinię publiczną.

W przeciwieństwie do reprezentacji Izby Reprezentantów jest proporcjonalna do populacji każdego państwa ma dwóch senatorów, niezależnie od wielkości. Ten system równej reprezentacji w Senacie przynosi korzyści mniejszym państwom, ponieważ mają one nieproporcjonalny wpływ w stosunku do ich wielkości.

Senatorowie odbywają sześcioletnie kadencje i nie ma ograniczeń co do liczby kadencji. Tylko jedna trzecia Senatu jest wybierana co dwa lata. Zgodnie z Konstytucją przyszły senator musi mieć co najmniej 30 lat i być obywatelem USA od co najmniej siedmiu lat. Podobnie jak przedstawiciele muszą również żyć w państwie, które reprezentują.

Wiceprezydent jest nie tylko drugim dowódcą władzy wykonawczej, ale także prezydentem Senatu. W przypadku remisu w Senacie podczas głosowania nad ustawą głos decyduje wiceprezydent. Najstarszy członek Senatu jest znany jako prezydent pro tempore, który przewodniczy Senatowi pod nieobecność wiceprezydenta.

Agencje ustawodawcze i partie polityczne

Oprócz dwóch izb Kongresu władza ustawodawcza obejmuje szereg agencji legislacyjnych, które wspierają Kongres w wykonywaniu jego obowiązków. Wśród tych agencji są Biuro Budżetowe Kongresu, Biuro Praw Autorskich i Biblioteka Kongresu.

Choć Konstytucja nie wspominała o partiach politycznych, stały się one dziś jedną z kluczowych instytucji rządu USA. Od połowy XIX wieku dwie dominujące partie w Stanach Zjednoczonych to Republikanie i Demokraci. W obu izbach Kongresu istnieje partia większościowa i partia mniejszościowa, w oparciu o którą partia ma najwięcej mandatów.

Oprócz przewodniczącego Izby, który jest przywódcą partii większościowej, jest także lider większości i lider mniejszości. Zarówno partie większościowe, jak i mniejszościowe wybierają przedstawicieli jako bicze, które liczą głosy i pośredniczą między kierownictwem partii a stałymi członkami Kongresu.

Czym zajmuje się dział legislacyjny?

Każdy może napisać przyszły akt prawny, zwany także „projektem ustawy”, ale musi go wprowadzić w Izbie lub Senacie jego główny sponsor, przedstawiciel lub senator. Po wprowadzeniu projektu, mała grupa lub komitet zbiera się, aby go zbadać, zadać pytania i wprowadzić zmiany lub uzupełnienia.

Następnie projekt ustawy trafia na podłogę Izby lub Senatu w celu debaty, gdzie inni przedstawiciele lub senatorowie mogą zaproponować dodatkowe poprawki lub zmiany. Jeśli większość głosuje za projektem, debatuje w drugim domu Kongresu.

Gdy obie izby Kongresu zatwierdzą tę samą wersję projektu, trafia do prezydenta, który może albo podpisać projekt ustawy, albo ją zawetować. Jeśli prezydent go zawetuje, projekt ten wróci do Kongresu, który może zastąpić weto dwiema głosami obecnych w Izbie i Senacie.

Weto prezydenckie i zdolność Kongresu do obejścia tego są częścią systemu kontroli i równowagi ustanowionego przez Konstytucję, aby żaden oddział rządu nie miał zbyt dużej władzy.

Inne uprawnienia kongresowe

Oprócz pisania i uchwalania ustaw, Kongres ma także różne inne uprawnienia, w tym prawo do wypowiedzenia wojny. Kongres tworzy również roczny budżet dla rządu, nakłada podatki na obywateli w celu opłacenia budżetu i odpowiada za dopilnowanie, aby pieniądze zebrane przez podatki były wykorzystywane zgodnie z ich przeznaczeniem.

Chociaż obie izby Kongresu muszą wspólnie zdecydować, w jaki sposób wykonywać wiele uprawnień przyznanych im przez Konstytucję, każda izba ma również określone uprawnienia, które tylko ona może wykonać. Do wyjątkowych uprawnień Izby Reprezentantów należy oskarżanie urzędnika federalnego i proponowanie wszystkich przepisów podatkowych.

Ze swojej strony tylko Senat może ratyfikować traktaty podpisane z innymi krajami, próbować oskarżenia urzędników i potwierdzić wszystkie nominacje na prezydenta, w tym członków Gabinetu Prezydenta i sędziów Sądu Najwyższego.

Źródła

The Legislative Branch, WhiteHouse.gov.
Oddział legislacyjny, USA.gov.