Tego dnia w 1963 r. Prezydent Lyndon B. Johnson powołuje specjalną komisję do zbadania zabójstwa prezydenta Johna F. Kennedy'ego, który miał miejsce tydzień wcześniej, 22 listopada 1963 r. W Dallas w Teksasie.

Według jego wspomnień i biografu Doris Kearns Goodwin, Johnson wiedział, że musi zapewnić silne przywództwo w następstwie szokującego morderstwa prezydenta Kennedy'ego. Jednym z jego pierwszych oficjalnych czynów było wszczęcie dochodzenia w sprawie zabójstwa. Johnson później napisał, że w kilka tygodni po zabójstwie amerykańska opinia publiczna i rząd, którym kierował, znajdowali się w stanie dezorientacji i dezorientacji „jak stado bydła złapanego na bagnach”. Czuł ciężar swojej nowej odpowiedzialność gorliwie „w świecie, który nigdy nie jest więcej niż kilka minut od katastrofy” i wiedział, że „cały świat będzie niespokojnie śledził każdy mój ruch”.

29 listopada Johnson wydał rozporządzenie wykonawcze nr 11130, powołując Prezydencką Komisję ds. Zabójstwa Prezydenta Kennedy'ego, zwaną zwykle Komisją Warrena, po jej przywódcy, hrabstwie Earlu Warrenie. Ponieważ zabójca prezydenta, Lee Harvey Oswald, został zabity przez Jacka Ruby'ego niemal natychmiast po tym, jak Oswald zabił Kennedy'ego, szczegóły motywu Oswalda do zabójstwa pozostały niejasne.

Podczas prawie rocznego dochodzenia Komisja Warren dokonała przeglądu raportów Federalnego Biura Śledczego, Tajnej Służby, Departamentu Stanu i prokuratora generalnego Teksasu. Przelał także osobistą historię Oswalda, przynależność polityczną i osiągnięcia wojskowe. Ogólnie rzecz biorąc, Komisja Warrena wysłuchała zeznań 552 świadków, a nawet kilkakrotnie podróżowała do Dallas, aby odwiedzić stronę, na której zastrzelono Kennedy'ego. Komisja stwierdziła, że ​​Oswald działał sam i że tajne służby poczyniły słabe przygotowania do wizyty JFK w Dallas, a następnie nie zapewniły mu wystarczającej ochrony.

Jednak okoliczności związane ze śmiercią Kennedy'ego doprowadziły do ​​powstania kilku teorii spiskowych z udziałem tak różnych postaci, jak mafia, kubańscy wygnańcy, dowódcy wojskowi, a nawet prezydent Johnson. Konkluzja Komisji Warrena, że ​​Oswald był „samotnym rewolwerowcem”, nie zadowoliła niektórych, którzy byli świadkami ataku, i innych, których badania znalazły sprzeczne szczegóły w raporcie komisji. Krytycy raportu Komisji Warrena wierzyli, że dodatkowe wnioski ekspertów balistyki i domowy film nakręcony na miejscu podważają teorię, że trzy kule wystrzelone z pistoletu Oswalda mogły spowodować śmiertelne rany Kennedy'ego, a także obrażenia gubernatora Teksasu Johna Connally'ego, który był jadąc z prezydentem w otwartym samochodzie podczas tego pamiętnego dnia w Dealey Plaza w Dallas. Kontrowersja była tak uparta, że ​​w 1979 r. Przeprowadzono kolejne dochodzenie kongresowe. Komitet ten zgodził się z Komisją Warrena, że ​​Lee Harvey Oswald oddał strzały, które zabiły prezydenta, i że Tajna Służba nie ochroniła Kennedy'ego. Dopuszczało to jednak również możliwość udziału drugiego rewolwerowca, ale nie kontynuowało tej sprawy.