12 lutego 1912 r. Hsian-T’ung, ostatni cesarz Chin, został zmuszony do rezygnacji po republikańskiej rewolucji Sun Yat-sena. Na jego miejscu powstał rząd tymczasowy, kończący 267 lat panowania Mandżurii w Chinach i 2000 lat rządów cesarskich. Były cesarz, mający zaledwie sześć lat, mógł zachować swoją rezydencję w Zakazanym Mieście w Pekinie i przyjął imię Henry Pu Yi.

Pu Yi został intronizowany na cesarza w 1908 roku po śmierci swojego wuja, cesarza Kuang-hsu. Panował pod regencją i przeszedł szkolenie przygotowujące go do nadchodzących rządów. Jednak w październiku 1911 r. Jego dynastia uległa rewolucji Sun Yat-senowi, a cztery miesiące później abdykował. Nowy rząd chiński przyznał mu dużą emeryturę rządową i pozwolił mu mieszkać w pałacu cesarskim do 1924 r., Kiedy to został zmuszony do wygnania.

Po 1925 r. Mieszkał w okupowanym przez Japończyków Tianjinie, aw 1932 r. Japonia stworzyła pod jego rządami marionetkowe państwo Mandżukuo w Mandżurii. W 1934 roku Henry Pu Yi został intronizowany jako K’ang Te, cesarz Manchukuo. Pomimo oporu partyzantów przeciwko jego marionetkowemu reżimowi, utrzymał tytuł cesarza do 1945 r., Kiedy to został schwytany przez wojska radzieckie.

W 1946 r. Pu Yi zeznał przed trybunałem ds. Zbrodni wojennych w Tokio, że był niechętnym narzędziem Japończyków, a nie, jak twierdzili, narzędziem mandżurskiego samostanowienia. Mandżuria i prowincja Rehe powróciły do ​​Chin, aw 1950 r. Pu Yi przekazano chińskim komunistom. Był więziony w Shenyang do 1959 r., Kiedy to chiński przywódca Mao Zedong przyznał mu amnestię. Po zwolnieniu pracował w warsztacie mechanicznym w Pekinie.