Tego dnia w 1963 r. Osunięcie się ziemi we Włoszech prowadzi do śmierci ponad 2000 osób, gdy powoduje nagłą i masywną falę wody, która przytłacza zaporę.
Zapora Diga del Vajont została zbudowana w wąwozie Vaiont, aby dostarczać energię hydroelektryczną do północnych Włoch. Położone 10 mil na północny wschód od Belluno, wznosiło się 875 stóp nad rzeką Piave poniżej i było pełne 75 stóp szerokości u podstawy. Konstrukcja zapory stworzyła duży zbiornik, w którym znajdowało się ponad 300 000 stóp sześciennych wody. Chociaż zapora była solidnie zbudowana, jej lokalizacja była złym wyborem.
Wąwóz Vaiont znajdował się w części Alp znanej z niestabilności. W 1963 r. W okolicy doszło do ulewnych deszczy około 90 cali do 9 października. O 22:41 mokra ziemia nie mogła już dłużej wytrzymać, a potężna osuwisko spadło z góry Toc, powodując opadanie ogromnej kupy ziemi i skał do zbiornika z prędkością około 70 mil na godzinę. Uderzenie gruzu spowodowało, że ogromna fala wody uniosła się na wysokość 300 stóp nad poziomem tamy.
Robotnicy mieszkający obok tamy zostali zabici natychmiast. Wyparta woda uderzyła w zaporę i wpadła do rzeki Piave poniżej. Szturmował rzekę i pochłonął miasto Longarone. W ciągu kilku minut miasto praktycznie zniknęło, a prawie 2000 osób nie żyło. Fala podobna do tsunami rzuciła się następnie do San Martino, gdzie zabiła setki innych.
Po katastrofie Mario Pancini, inżynier projektu zapory, został wezwany do sądu, aby odpowiedzieć na pytania dotyczące tego, co wiadomo o geologii obszaru przed budową zapory. Zabił się przed swoim planowanym pojawieniem się.
