Zawartość

• Idi Amin: Wczesne życie i kariera wojskowa
• Amin Commandeers Kontrola rządu Ugandy
• Reżim terroru Amina
• Amin traci kontrolę i wkracza na wygnanie

W 1971 r. Generał Idi Amin obalił wybrany rząd Miltona Obote i ogłosił się prezydentem Ugandy, wprowadzając bezwzględny ośmioletni reżim, w którym zamordowano około 300 000 cywilów. Wydalenie wszystkich obywateli Indii i Pakistanu w 1972 r. Wraz ze wzrostem wydatków wojskowych spowodowało spadek gospodarczy kraju, którego skutki trwały dekady. W 1979 r. Jego panowanie terroru dobiegło końca, gdy uchodźcy z Ugandy i Tanzańczycy przejęli kontrolę nad stolicą Kampali, zmuszając Amina do ucieczki. Amin, nigdy nie postawiony przed wymiarem sprawiedliwości za swoje ohydne zbrodnie, przeżył resztę życia w Arabii Saudyjskiej.

Idi Amin: Wczesne życie i kariera wojskowa

Idi Amin Dada urodził się ok. 1925 w Koboko, w północno-zachodniej Ugandzie, ojcu Kakwa i matce Lugbary, którzy wkrótce potem się rozdzielili. W 1946 roku, po otrzymaniu jedynie podstawowego wykształcenia, Amin wstąpił do Królewskich Karabinów Afrykańskich (KAR), pułku brytyjskiej armii kolonialnej, i szybko awansował. Został wysłany do Somalii w 1949 roku, aby walczyć z rebeliantami Shifta, a później walczył z Brytyjczykami podczas stłumienia Rebelii Mau Mau w Kenii (1952-56). W 1959 r. Osiągnął stopień wygnania - najwyższą pozycję czarnego żołnierza afrykańskiego w KAR, a do 1966 r. Został mianowany dowódcą sił zbrojnych.

Czy wiedziałeś? Podczas pobytu w armii Amin został mistrzem wagi ciężkiej boksu w Ugandzie, który to tytuł utrzymywał przez dziewięć lat między 1951 a 1960 rokiem.

Amin Commandeers Kontrola rządu Ugandy

Po ponad 70 latach rządów brytyjskich Uganda uzyskała niepodległość 9 października 1962 r., A Milton Obote został pierwszym premierem kraju. W 1964 roku Obote zawarł sojusz z Aminem, który pomógł zwiększyć rozmiar i siłę armii ugandyjskiej. W lutym 1966 r., Po oskarżeniach, że para była odpowiedzialna za przemyt złota i kości słoniowej z Konga, które następnie były wymieniane na broń, Obote zawiesił konstytucję i ogłosił się prezydentem wykonawczym. Wkrótce potem Obote wysłał Amina, by zdetronizował króla Mutesę II, znanego również jako „król Freddie”, który rządził potężnym królestwem Bugandy w południowo-środkowej Ugandzie.

Kilka lat i dwie nieudane, ale niezidentyfikowane próby zabójstwa później, Obote zaczął kwestionować lojalność Amina i nakazał jego aresztowanie w drodze do Singapuru na Konferencję Szefów Rządów Wspólnoty Narodów. Podczas jego nieobecności Amin wziął ofensywę i dokonał zamachu stanu 25 stycznia 1971 r., Przejmując kontrolę nad rządem i zmuszając Obote do wygnania.

Reżim terroru Amina

Po objęciu władzy Amin rozpoczął masowe egzekucje na Acholi i Lango, chrześcijańskich plemionach, które były lojalne wobec Obote, a zatem postrzegane jako zagrożenie. Zaczął także terroryzować opinię publiczną za pośrednictwem różnych zorganizowanych przez siebie sił bezpieczeństwa wewnętrznego, takich jak Państwowe Biuro Badań (SRB) i Jedność Bezpieczeństwa Publicznego (PSU), których głównym celem było wyeliminowanie tych, którzy sprzeciwiali się jego reżimowi.

W 1972 r. Amin wydalił azjatycką populację Ugandy, która wynosiła od 50 000 do 70 000, co spowodowało załamanie gospodarki, gdy produkcja, rolnictwo i handel zatrzymały się bez odpowiednich środków na ich utrzymanie.

Kiedy Front Ludowy dla Wyzwolenia Palestyny ​​(PFLP) porwał lot Air France z Izraela do Paryża 27 czerwca 1976 r., Idi Amin powitał terrorystów i zaopatrzył ich w wojsko i broń, ale został upokorzony, gdy izraelscy komandosi uratowali zakładników w niespodziewanym nalocie na lotnisko Entebbe. W następstwie tego Amin zarządził egzekucję kilku pracowników lotniska, setek Kenijczyków, którzy prawdopodobnie spiskują z Izraelem, oraz starszego brytyjskiego zakładnika, którego wcześniej eskortowano do pobliskiego szpitala.

Szacuje się, że w czasie jego uciskających rządów Amin był odpowiedzialny za śmierć około 300 000 cywilów.

Amin traci kontrolę i wkracza na wygnanie

Z czasem liczba bliskich sojuszników Amina zmniejszyła się, a dawniej lojalni żołnierze zaczęli buntować się. Kiedy niektórzy uciekli przez granicę do Tanzanii, Amin oskarżył prezydenta Tanzanii Juliusa Nyerere o podżeganie do zamieszek i zemścił się, przyłączając Kagera Salient, pas terytorium na północ od rzeki Kagery, w listopadzie 1978 r. Dwa tygodnie później Nyerere zmobilizował kontratak ofensywą w celu odzyskania ziemi i wypędzenia armii ugandyjskiej z pomocą uchodźców ugandyjskich. Bitwa szalała w Ugandzie, a 11 kwietnia 1979 r. Amin został zmuszony do ucieczki, kiedy Kampala została pojmana. Chociaż początkowo szukał schronienia w Libii, później przeniósł się do Arabii Saudyjskiej, gdzie mieszkał wygodnie aż do swojej śmierci z powodu niewydolności wielu narządów w 2019 r.