Król Karol II Anglii przyznaje stały status Hudson's Bay Company, złożonej z grupy francuskich odkrywców, którzy otworzyli lukratywny handel futrami w Ameryce Północnej dla kupców z Londynu. Karta nadała im nie tylko monopol handlowy, ale także skuteczną kontrolę nad rozległym regionem otaczającym Zatokę Hudson w Ameryce Północnej.
Chociaż kwestionowane przez innych angielskich kupców i Francuzów w regionie, Hudson's Bay Company z dużym powodzeniem wykorzystała to, co stanie się wschodnią Kanadą. W XVIII wieku firma zyskała przewagę nad Francuzami w tym regionie, ale była również mocno krytykowana w Wielkiej Brytanii za powtarzające się błędy w znalezieniu północno-zachodniego przejścia z Zatoki Hudsona. Po utracie Kanady przez Francję pod koniec wojen francuskich i indyjskich powstała nowa konkurencja wraz z utworzeniem firmy North West Company przez kupców z Montrealu i szkockich handlowców. Gdy obie firmy próbowały zdominować potencjał futrzany w środkowej i zachodniej Kanadzie, czasami wybuchała przemoc, aw 1821 r. Obie firmy połączyły się pod nazwą Hudson's Bay Company. Zjednoczona kompania rządziła rozległym terytorium rozciągającym się od Atlantyku po Pacyfik, a pod rządami Sir George'a Simpsona w latach 1821–1856 osiągnęła szczyt swoich fortun.
Po przyznaniu Kanadzie statusu dominacji w 1867 r. Firma straciła monopol na handel futrami, ale zdywersyfikowała swoje przedsięwzięcia biznesowe i pozostała największą kanadyjską korporacją w latach dwudziestych.
