Po spędzeniu zimy uwięzionej w lodzie w dzisiejszej zatoce Hudson głodująca załoga Odkrycie buntuje się przeciwko swojemu kapitanowi, angielskiemu nawigatorowi Henry'emu Hudsonowi, i ustawia go, jego nastoletniego syna i siedmiu kibiców, dryfujących w małej otwartej łodzi. Hudsona i ośmiu innych osób nigdy więcej nie widziano.
Dwa lata wcześniej, w 1609 r., Hudson popłynął do Ameryki, aby znaleźć północno-zachodnie przejście do Azji, po tym jak wielokrotnie nie udawało mu się znaleźć północno-wschodniej części oceanu. Eksplorując wybrzeże Ameryki Północnej, wkroczył do dzisiejszych zatok Chesapeake, Delaware i Nowego Jorku, a następnie został pierwszym Europejczykiem, który wspiął się na rzekę Hudson. Jego podróż, finansowana przez Holendrów, była podstawą późniejszych roszczeń Holandii do regionu.
Czwarta wyprawa, finansowana przez poszukiwaczy przygód z Anglii, wyruszyła z Londynu 17 kwietnia 1610 r. Żeglując z powrotem przez Atlantyk, Hudson wznowił starania o znalezienie północno-zachodniego przejścia. Pomiędzy Grenlandią a Labradorem wszedł do dzisiejszej Cieśniny Hudsona i dotarł do Zatoki Hudsona. Po trzech miesiącach poszukiwań, Odkrycie został złapany zbyt daleko od otwartego morza, gdy nadciągnęła zima, aw listopadzie ludzie Hudsona zostali zmuszeni do zaciągnięcia go na brzeg i założenia obozu zimowego. Z braku żywności i zapasów ekspedycja bardzo ucierpiała w ekstremalnym mrozie. Wielu członków załogi pociągnęło Hudsona do odpowiedzialności za ich nieszczęście, a 22 czerwca 1611 r. Wraz z nadejściem lata zbuntowali się przeciwko niemu. The Odkrycie później wrócił do Anglii, a jego załoga została aresztowana za bunt. Chociaż Henry'ego Hudsona nigdy więcej nie widziano, jego odkrycia dały Anglii prawo do bogatego regionu Zatoki Hudsona.
