Tego dnia w 1915 r., Gdy mocarstwa centralne naciskały na swoją przewagę na froncie zachodnim podczas I wojny światowej, alianci odnieśli dalekie zwycięstwo, gdy siły wojskowe Unii Południowej Afryki zaakceptowały niemiecką kapitulację na terytorium Afryki Południowo-Zachodniej.
Unia Południowej Afryki, zjednoczona samorządna dominacja imperium brytyjskiego, została oficjalnie ustanowiona aktem brytyjskiego parlamentu w 1910 roku. Kiedy I wojna światowa wybuchła w Europie latem 1914 roku, premier RPA Louis Botha natychmiast zobowiązał się do pełnego wsparcia dla Wielkiej Brytanii. Zarówno minister obrony, jak i Jan Smuts, zarówno generałowie, jak i byli dowódcy bur, chcieli rozszerzyć granice Unii na kontynencie. Zaatakowanie niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej nie tylko pomogłoby Brytyjczykom, ale również pomogłoby w osiągnięciu tego celu. Plan rozgniewał część ludności Afryki Afrikaner (lub Bur) rządzącej w Afryce Południowej, którzy wciąż byli urażeni ich porażką z rąk Brytyjczyków w wojnie burskiej w latach 1899–1902 i rozgniewali ich rządowe poparcie dla Wielkiej Brytanii przeciwko Niemcom, które były pro-burskie w wojnie burskiej.
Kilku głównych dowódców wojskowych zrezygnowało ze sprzeciwu wobec inwazji na terytorium Niemiec, aw październiku 1914 r. Wybuchła otwarta rebelia; został stłumiony w grudniu. Podbój Afryki Południowo-Zachodniej, przeprowadzony przez Południowoafrykańskie Siły Obronne liczące prawie 50 000 ludzi, zakończył się w ciągu zaledwie sześciu miesięcy, a kulminacją było poddanie się Niemiec 9 lipca 1915 r. Szesnaście dni później Afryka Południowa zaanektowała terytorium.
Podczas konferencji pokojowej w Wersalu w 1919 r. Smuts i Botha skutecznie walczyli o formalny mandat Unii w Afryce Południowo-Zachodniej, jedną z wielu komisji przyznanych na konferencji państwom członkowskim nowej Ligi Narodów, umożliwiając im ustanowienie własnych rządów w byłej części Niemiec terytoria. W nadchodzących latach Afryka Południowa nie zrzekła się łatwo swojego terytorium, nawet po drugiej wojnie światowej, kiedy ONZ przejęła mandaty w Afryce i dała wszystkim pozostałym terytoriom niepodległość. Dopiero w 1990 r. Republika Południowej Afryki wreszcie przyjęła nową, niezależną Namibię jako swojego sąsiada.
