Tego dnia dowódca Armii Krajowej, gen. Friedrich Fromm, zostaje zastrzelony przez pluton egzekucyjny za swój udział w lipcowym spisku mającym na celu zabicie Fuhrera. Fakt, że udział Fromma był bez serca, nie uratował go.
Do 1944 r. Wielu wysokich rangą urzędników niemieckich zdecydowało, że Hitler musi umrzeć. Prowadził Niemcy w samobójczej wojnie na dwóch frontach, a oni wierzyli, że zabójstwo to jedyny sposób, aby go zatrzymać. Zgodnie z planem zamach stanu nastąpiłby po zabójstwie, a nowy rząd w Berlinie uratowałby Niemcy przed całkowitym zniszczeniem z rąk aliantów. Jednak wszystko nie poszło zgodnie z planem. Pułkownik Claus von Stauffenberg otrzymał zadanie podłożenia bomby podczas konferencji, która miała się odbyć w wakacyjnym odosobnieniu Hitlera, Berchtesgaden (ale później została przeniesiona do kwatery głównej Hitlera w Rastenburg). Stauffenberg był szefem sztabu gen. Friedricha Fromma. Fromm, szef Armii Krajowej (składający się z rezerwistów, którzy pozostali za liniami frontu, aby zachować porządek w domu), był skłonny do spisku spiskowców, ale zgodził się aktywnie współpracować w zamachu tylko, jeśli zabójstwo się powiedzie.
W nocy 20 lipca 1944 r. Stauffenberg pod stołem w sali konferencyjnej w Rastenburgu podłożył wypełnioną materiałem wybuchowym teczkę. Hitler studiował mapę Frontu Wschodniego, gdy pułkownik Heinz Brandt, starając się lepiej przyjrzeć mapie, odsunął teczkę z miejsca, dalej od miejsca, w którym stał Fuhrer. O 12:42 bomba wybuchła. Kiedy dym zniknął, Hitler został ranny, zwęglony, a nawet doznał chwilowego paraliżu jednego ramienia, ale był bardzo żywy.
Tymczasem Stauffenberg udał się do Berlina, aby spotkać się ze swoimi współspiskowcami w celu przeprowadzenia operacji Walkiria, obalenia rządu centralnego. W stolicy generał Fromm, który został poinformowany przez telefon, że Hitler został ranny, ale wciąż żyje, nakazał aresztowanie Stauffenberga i jego ludzi, ale Fromm został zlokalizowany i zamknięty w biurze przez nazistowską policję. Stauffenberg i gen. Friedrich Olbricht rozpoczęli wydawanie rozkazów dowodzenia różnymi budynkami rządowymi. Potem od Hermana Goeringa dotarła wiadomość, że Hitler żyje. Fromm, zwolniony z więzienia przez oficerów wciąż lojalnych wobec Hitlera i pragnąc szybko ukryć swoje powiązania ze spiskowcami, nakazał spiskowcom, w tym dwóm pomocnikom Stauffenberga, zastrzelić tego samego dnia za zdradę stanu. (Gen. Ludwig Beck, jeden z przywódców spiskowych i starszy mężczyzna, otrzymał „godność” popełnienia samobójstwa).
Ostatni wysiłek Fromma, by zdystansować się od fabuły, nie powiódł się.W ciągu kilku następnych dni, na rozkaz Heinricha Himmlera, który był teraz nowym szefem Armii Krajowej, Fromm został aresztowany. W lutym 1945 r. Został osądzony przed Sądem Ludowym i oczerniany za tchórzostwo, odmawiając przeciwstawienia się spiskowcom. Ponieważ jednak posunął się aż do egzekucji Stauffenberga i jego partnerów w nocy 20 lipca, oszczędzono mu najgorszej kary, jaką dano skazanemu spiskowcowi uduszenie na haku mięsnym. Został zastrzelony przez pluton egzekucyjny 19 marca.
