Ta strona raju zostaje opublikowany, natychmiast wprowadzając 23-letniego F. Scotta Fitzgeralda do sławy i fortuny.
Fitzgerald, nazwany na cześć swojego przodka Francisa Scotta Keya, autora „The Star Spangled Banner”, urodził się w St. Paul w stanie Minnesota, w zamożnej rodzinie, która wywodziła się z bogactwa i wpływów. Dzięki finansowaniu zamożnej ciotki Fitzgerald został wysłany do szkoły z internatem w New Jersey w 1911 roku, a dwa lata później uczęszczał na uniwersytet Princeton. Chociaż Fitzgerald aktywnie angażował się w teatr, sztukę i inną działalność kampusu, jego sytuacja finansowa była znacznie gorsza niż w przypadku jego kolegów z klasy, a jego status osoby z zewnątrz, czy to rzeczywistej, czy wyobrażonej, pozostawił ukłucie. Opuścił Princeton po trzech latach i wstąpił do wojska podczas I wojny światowej.
Podczas pobytu w wojsku przebywał w Montgomery w Alabamie, gdzie nawiązał romans z uprzywilejowaną, rozpieszczoną Zeldą Sayre, córką sędziego Sądu Najwyższego. Jak bohaterka Wielki Gatsby, odrzuciła młodego człowieka, obawiając się, że nie będzie w stanie jej utrzymać, i podobnie jak Gatsby, Fitzgerald poprzysiągł ją odzyskać. Przeprowadził się do Nowego Jorku, przepisał powieść o Princeton, którą zaczął na studiach, i szybko stał się najmłodszym pisarzem, jaki kiedykolwiek opublikował Scribner. Swoją sławę i fortunę na razie zabezpieczył, przekonał Zeldę, by za niego wyszła, i obaj zaczęli wirujące życie wspaniałych przyjęć i ekstrawagancji, mieszkając w Nowym Jorku.
Niestety Fitzgeraldowie żyli daleko poza ich możliwościami i wkrótce popadli głęboko w długi. Przeprowadzili się do Europy, mając nadzieję na ograniczenie wydatków, gdzie zaprzyjaźnili się z innymi pisarzami z zagranicy, w tym Ernest Hemingway i Gertrude Stein. Podczas pobytu w Europie Fitzgerald zakończył swoje arcydzieło Wielki Gatsby (1925).
Niestety Fitzgeraldowie nie udało się ograniczyć ekstrawaganckich sposobów. Chociaż Fitzgerald opublikował kilkadziesiąt opowiadań za swojego życia, za które dostał wielką zapłatę, zadłużenie się pary wzrosło. Fitzgerald pogrążył się w alkoholizmie, a jego żona stała się coraz bardziej niestabilna. W 1930 roku doznała pierwszej z kilku awarii i została zinstytucjonalizowana. Resztę życia spędziła w sanatorium. Kolejna powieść Fitzgeralda, Czuła jest noc, nie udało się rezonować z amerykańską opinią publiczną, a fortuna Fitzgeralda gwałtownie spadła. W 1937 roku przeprowadził się do Hollywood, aby spróbować pisania scenariuszy. Zakochał się w hollywoodzkim felietonistce, przestał pić i zaczął wznawiać wysiłki literackie, ale zmarł na atak serca w 1940 roku, w wieku 44 lat.
