Otwiera się kanał Erie, łączący Wielkie Jeziora z Oceanem Atlantyckim przez rzekę Hudson. Gubernator DeWitt Clinton z Nowego Jorku, siła napędowa projektu, poprowadził ceremonie otwarcia i popłynął łodzią po kanałach Szef Seneca z Buffalo do Nowego Jorku.

Prace rozpoczęto na szlaku wodnym w sierpniu 1823 r. Zespoły wołów zaorały ziemię, ale w większości prace zostały wykonane przez irlandzkich kopaczy, którzy musieli polegać na prymitywnych narzędziach. Zapłacono im 10 dolarów miesięcznie, a beczki whisky zostały umieszczone wzdłuż trasy kanału jako zachęta. Na zachód od Troi zbudowano 83 śluzy kanałowe, aby pomieścić wzniesienie o wysokości 500 stóp. Po ponad dwóch latach kopania 425-milowy kanał Erie został otwarty 26 października 1825 r. Przez gubernatora Clintona.

Efekt kanału był natychmiastowy i dramatyczny. Osadnicy wlali się do zachodniego Nowego Jorku, Ohio, Michigan, Illinois i Wisconsin. Towary były transportowane w wysokości jednej dziesiątej poprzedniej opłaty w mniej niż połowie czasu. Barki produktów rolnych i surowców wędrowały na wschód, podczas gdy wytwarzane towary i dostawy płynęły na zachód. W ciągu dziewięciu lat opłaty za przejazd zwróciły koszty budowy. Później powiększony i pogłębiony kanał przetrwał konkurencję z kolei w drugiej połowie XIX wieku. Dziś kanał Erie jest używany głównie przez żeglarzy rekreacyjnych, ale nadal jest w stanie pomieścić ciężkie barki.