Zawartość

• LUKA PŁACOWA
• AKCJA RÓWNEGO PŁATNOŚCI Z 1963 r
• INNE PRAWA RÓWNEGO PŁATNOŚCI
• WPŁYW AKTU RÓWNEGO PŁATNOŚCI
• ŹRÓDŁA

Ustawa o równości wynagrodzeń to prawo pracy, które zabrania dyskryminacji płacowej ze względu na płeć w Stanach Zjednoczonych. Podpisane przez prezydenta Kennedy'ego w 1963 r. Jako poprawka do ustawy o uczciwych standardach pracy, prawo nakazuje równe wynagrodzenie za taką samą pracę, zakazując pracodawcom płacenia różnym wynagrodzeniom kobietom i mężczyznom za wykonywanie prac wymagających tych samych umiejętności i obowiązków. Ustawa ta była jednym z pierwszych przepisów w historii Ameryki mających na celu ograniczenie dyskryminacji ze względu na płeć w miejscu pracy.

LUKA PŁACOWA

Ustawa o równości wynagrodzeń była próbą naprawienia wielowiekowego problemu dyskryminacji płacowej ze względu na płeć.

Kobiety stanowiły jedną czwartą amerykańskiej siły roboczej na początku XX wieku, ale tradycyjnie otrzymywały znacznie niższe wynagrodzenie niż mężczyźni, nawet w przypadkach, w których wykonywali tę samą pracę. W niektórych stanach pracownice były również zmuszone do przestrzegania przepisów ograniczających godziny pracy lub zabraniających im pracy w nocy.

Wysiłki mające na celu skorygowanie różnicy płac wzrosły podczas II wojny światowej, kiedy dziesiątki amerykańskich kobiet podjęły pracę fabryczną w miejsce mężczyzn, którzy zaciągnęli się do wojska. Na przykład w 1942 r. National War Labour Board zatwierdziła zasady zapewniające równe wynagrodzenie w przypadkach, gdy kobiety bezpośrednio zastępowały pracowników płci męskiej.

Trzy lata później w 1945 r. Kongres USA wprowadził ustawę o równości wynagrodzeń kobiet, która uczyniłaby nielegalną płacenie kobietom mniejszym niż mężczyznom za pracę „porównywalnej jakości i ilości”. Jednak środek ten nie przeszedł, pomimo kampanii prowadzonych przez w grupach kobiecych w latach 50. dokonano niewielkiego postępu w zakresie równości wynagrodzeń.

Do 1960 r. Kobiety nadal zarabiały mniej niż dwie trzecie tego, co płacili ich męscy odpowiednicy.

AKCJA RÓWNEGO PŁATNOŚCI Z 1963 r

Wzywa do wprowadzenia federalnej ustawy o równości wynagrodzeń na początku lat 60. XX wieku podczas administracji prezydenta Johna F. Kennedy'ego.

Esther Peterson, szefowa Biura Kobiet w Departamencie Pracy, była zdecydowanym zwolennikiem proponowanego ustawodawstwa, podobnie jak była Pierwsza Dama Eleanor Roosevelt, która przewodniczyła Prezydenckiej Komisji ds. Statusu Kobiet Kennedy'ego. Przedstawiciele Katharine St. George i Edith Green pomogli w doprowadzeniu opłaty za projekt ustawy w Kongresie.

Pomimo sprzeciwu potężnych grup biznesowych, takich jak Izba Handlowa i Stowarzyszenie Kupców Detalicznych, Kongres uchwalił Ustawę o równych wynagrodzeniach w 1963 r. Jako poprawkę do Ustawy o uczciwych normach pracy z 1938 r.

W ostatecznej formie ustawa o równości wynagrodzeń stanowi, że pracodawcy nie mogą przyznawać nierównych wynagrodzeń ani dodatków kobietom i mężczyznom pracującym, które wymagają „równych umiejętności, wysiłku i odpowiedzialności i które są wykonywane w podobnych warunkach pracy”.

Prawo zawiera również wytyczne dotyczące tego, kiedy dozwolona jest nierówna płaca, w szczególności na podstawie zasług, stażu pracy, jakości pracowników lub wielkości produkcji oraz innych czynników nieokreślonych przez płeć.

Ustawa o równym wynagrodzeniu była jednym z pierwszych przepisów federalnych w historii Ameryki, które dotyczyły dyskryminacji ze względu na płeć. Podpisując go 10 czerwca 1963 r., Kennedy pochwalił go za „znaczący krok naprzód”, ale przyznał, że „wiele pozostaje do zrobienia, aby osiągnąć pełną równość szans ekonomicznych” dla kobiet.

Między innymi Kennedy podkreślił potrzebę istnienia przedszkoli dla dzieci w celu wspierania pracujących matek.

INNE PRAWA RÓWNEGO PŁATNOŚCI

Po uchwaleniu ustawy o równym wynagrodzeniu wprowadzono kilka innych przepisów mających na celu ograniczenie dyskryminacji w zakresie zatrudnienia.

Być może najważniejszy był tytuł VII ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r., Który zakazał pracodawcom dyskryminacji ze względu na „rasę, kolor skóry, religię, płeć lub pochodzenie narodowe”.

Tymczasem poprawka edukacyjna z 1972 r. Rozszerzyła zakres ustawy o równości wynagrodzeń, obejmując kategorie stanowisk kierowniczych, zawodowych i administracyjnych, które zostały wyłączone na mocy pierwotnego prawa.

Inne ważne przepisy dotyczące równego traktowania kobiet i mężczyzn obejmują ustawę o dyskryminacji w ciąży z 1978 r., Która wzmocniła ochronę pracownic w ciąży; oraz ustawa Lilly Ledbetter o uczciwym wynagrodzeniu z 2019 r., która zmniejszyła ograniczenia czasowe dotyczące skarg dotyczących dyskryminacji płacowej.

WPŁYW AKTU RÓWNEGO PŁATNOŚCI

Zgodnie z przepisami Ustawy o równości wynagrodzeń pracownicy, którzy uważają, że są dyskryminowani, mogą złożyć skargę do Komisji ds. Równości Zatrudnienia lub bezpośrednio pozwać swojego pracodawcę w sądzie. W połączeniu ze zwiększonymi możliwościami edukacyjnymi i zawodowymi dla kobiet, przepisom tym przypisano pomoc w zmniejszeniu różnicy w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn w Stanach Zjednoczonych.

Niemniej jednak badania pokazują, że kobiety nadal otrzymują średnio mniej niż mężczyźni. Szacunki są różne, ale według badania Bureau of Labor Statistics, kobiety pracujące w pełnym wymiarze godzin w 2019 r. Otrzymywały 82 centy za każdego zarobionego mężczyznę dolara.

ŹRÓDŁA

Ustawa o równości wynagrodzeń z 1963 r. U.S. Equal Opportunity Employment Commission.
Fakty na temat dyskryminacji w zakresie równości wynagrodzeń i wynagrodzeń. Komisja Zatrudnienia ds. Równych Szans USA.
Work in America: An Encyclopedia of History, Policy and Society, Tom 1. Pod redakcją Carl E. Van Horn i Herbert A. Schaffner.
Ustawa o równej płacy z 1963 r. National Park Service.
Cal po calu: równość płci od czasu ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r. Autor: Mary E. Guy i Vanessa M. Fenley.
Historia bitwy o równe wynagrodzenie dla amerykańskich kobiet. Czasopismo.