Magazynier fabryki w Sudanie w mieście Nzara zachorował tego dnia w 1976 r. Pięć dni później umiera, a pierwsza na świecie odnotowana epidemia wirusa Ebola zaczyna przemierzać ten obszar. Do czasu epidemii odnotowano 284 przypadki, przy czym około połowa ofiar umiera na tę chorobę.
Objawy gorączki krwotocznej Ebola zwykle zaczynają się około cztery do 15 dni po zarażeniu wirusem. Przeciętna ofiara najpierw zauważy objawy grypopodobne, takie jak wysoka gorączka, ból i ogólne osłabienie. Zwykle następuje biegunka, wymioty i wysypka na całym ciele. Wtedy osoba może zacząć krwawić z dowolnego otworu ciała i rozpoczyna się uszkodzenie narządów wewnętrznych. W ciągu siedmiu do 10 dni nastąpiło wyczerpanie, odwodnienie i wstrząs.
Po śmierci sklepikarza w Nzara, drugi człowiek w mieście zmarł 6 lipca. Jego brat wkrótce zachorował, ale udało mu się wyzdrowieć. Współpracownik brata poszedł do szpitala 12 lipca z objawami i zmarł dwa dni później; żona współpracownika zmarła pięć dni później. Tydzień później zmarł mężczyzna sąsiad. W końcu kolejne 48 zakażeń i 27 zgonów zostało przypisanych sąsiadowi.
Biorąc pod uwagę ten wzorzec infekcji i fakt, że pracownicy szpitali również zaczęli rozwijać objawy, lekarze zdali sobie sprawę, że przeniesienie wirusa wymaga jedynie bliskiego kontaktu. W szpitalu Maridi w południowym Sudanie 33 z 61 pielęgniarek zmarło na gorączkę Ebola.
Światowa Organizacja Zdrowia w końcu przybyła w październiku i pomogła powstrzymać epidemię. Gdy stało się jasne, że izolowanie ofiar zatrzyma rozprzestrzenianie się, epidemia zakończyła się niemal tak szybko, jak się pojawiła. Od 1976 r. Miało miejsce kilka innych epidemii wirusa Ebola. Naukowcy wciąż nie wiedzą, co powoduje powrót choroby ani jak ją wyleczyć.
