Znany jako pogranicznik, bohater ludowy, kongresmen i obrońca Alamo, Davy Crockett był jedną z najbardziej znanych i zmitologizowanych postaci w historii Ameryki. Biografowie Crocketta często twierdzą, że faktycznie było dwóch Crockettów: David, pionier i kongresman męczeńscy w Alamo, oraz Davy, większy niż życie bohater ludowy, którego wyczyny zostały uwielbione w kilku książkach i serii almanachów.
Historyczny David Crockett urodził się w 1786 r. W pionierskiej rodzinie mieszkającej nad rzeką Nolichucky we wschodnim Tennessee. Rodzina kierowała się wzorami zachodniego osadnictwa, poruszając się trzy razy, zanim Dawid skończył dwanaście lat. Później, jako młody człowiek z własną rodziną, Crockett kontynuował ten ruch na zachód, aż osiadł w północno-zachodnim Tennessee. W 1813 r., Po masakrze wojowników zatoczonych przez okupantów Fortu Mims w południowo-zachodniej Alabamie, Crockett zaciągnął się do milicji Tennessee. Uczestniczył w masakrze Indian w Tallussahatchee w północnej Alabamie, ale wrócił do domu, gdy jego rekrutacja się skończyła; nie był obecny na decydującej bitwie pod Horsemhoe Bend (27 marca 1814 r.), kiedy zatoczono potoki. Podczas drugiej rekrutacji, rozpoczętej 18 września 1814 r., Dołączył do sił Andrew Jacksona w Pensacola; ale ponownie zwolniony, wrócił do domu, tęskniąc za bitwą o Nowy Orlean.
Czy wiedziałeś? W 1831 roku w Nowym Jorku otwarto sztukę „Lew z Zachodu”. Spektakl był lekko zamaskowaną i przesadzoną relacją z życia Crocketta i pomógł utrwalić jego legendarne życie w publicznej wyobraźni.
Crockett był naturalnym liderem. Przeszedł od sprawiedliwości pokoju do dwóch kadencji w ustawodawstwie Tennessee. Został wybrany do Kongresu w 1827 i 1829 roku jako demokrata. Potem zerwał z Jacksonem w wielu sprawach i został pokonany w 1831 r .; w 1833 roku wrócił do Kongresu, tym razem jako Wig. W 1835 roku został ponownie pokonany. Zniesmaczony jest cytowany jako: „Wszyscy możecie iść do piekła, a ja jadę do Teksasu”. Prawda czy nie, opuścił Tennessee w listopadzie 1835 r., A następnie pojawił się we wschodnim Teksasie, rzekomo szukając ziemi, na której rozstrzygać. Kontrowersje otaczają powód, dla którego udał się do Alamo. Był tam jednak, kiedy został zaatakowany, i umarł, gdy upadł.
David Crockett był najwyraźniej wybitnym pionierem, odnoszącym sukcesy politykiem z Tennessee i kolorowym kongresmenem, ale same te cechy nie przyniosłyby mu trwałej sławy. Jego wyniki w Kongresie nie były dobre: większość przepisów, które popierał, nie zostały uchwalone. Nawet jako obrońca Alamo nie powinien był przyciągać więcej sławy niż inni polegli bohaterowie.
Ale jego żargon graniczny i wysokie historie przyciągnęły uwagę dziennikarzy. Książki o Davy Crockett, „ro-ring-tailed” z Tennessee, sprzedał się dobrze. Począwszy od pseudobiografii w 1833 r., A następnie przez własną autobiografię w 1834 r. (Napisaną z pomocą Thomasa Chiltona), w ciągu następnych dwóch dekad pojawiło się mnóstwo książek i almanachów Davy'ego Crocketta. Twierdzili, że to prawdziwe historie David Crockett. Opowiadani w żargonie przygranicznym, ujawniając okrucieństwo, bigoterię i rasizm na granicy, opowiadali o przygodach supermana na granicy. Pół-koń, pół-aligator bohater, dotknięty pstryżącym żółwiem, który mógł brodzić w Mississippi, przeskakiwać Ohio i biczować swoje dzikie koty, stał się częścią amerykańskiego folkloru. Odnalezione przez Hollywood w latach 40. i 50. XX wieku oraz przez telewizję po dziś dzień, Davy Crockett, jeśli nie David wydaje się być pewnym nieśmiertelności.
A zatem, David Znakomity pionier Crockett, doskonały myśliwy, dobry człowiek rodzinny, przywódca mężczyzn i uczciwy polityk stali się uosobieniem szorstkiego, niemytego i niebezpiecznego Zachodu Ameryki Jacksonian. Filmy i telewizja ożywiły go jako superbohatera z pogranicza XX-wiecznej publiczności. Przedstawienie go jako odważnego, patriotycznego, sprawiedliwego i miłego pogranicza może być bliższe rzeczywistości David Crockett niż bigoteria, rasista i okrutny Davy Crockett przedstawiony we wcześniejszych pracach.
Towarzysz Czytelnika w historii Ameryki. Eric Foner i John A. Garraty, redaktorzy. Copyright © 1991 Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Wszelkie prawa zastrzeżone.
