Zawartość
Aby zwalczyć lepiej zaopatrzone siły amerykańskie i południowowietnamskie podczas wojny w Wietnamie, komunistyczne oddziały partyzanckie zwane Viet Cong (VC) wykopały dziesiątki tysięcy mil tuneli, w tym rozległą sieć przebiegającą pod dzielnicą Cu Chi na północny zachód od Sajgonu. Żołnierze wykorzystywali te podziemne trasy do przechowywania żołnierzy, transportu środków i dostaw, stawiania pułapek i organizowania ataków z zaskoczenia, po których mogli bezpiecznie zniknąć pod ziemią. Aby zwalczyć tę taktykę partyzancką, siły amerykańskie i południowo-wietnamskie wyszkoliły żołnierzy zwanych „szczurami tunelowymi” do poruszania się po tunelach w celu wykrycia pułapek minowych i obecności wojsk wroga. Obecnie tunele Cu Chi, będące częścią parku pamięci o wojnie w Wietnamie w mieście Ho Chi Minh (wcześniej Saigon), stały się popularną atrakcją turystyczną.
Kopanie tuneli Cu Chi
Siły komunistyczne rozpoczęły kopanie sieci tuneli pod dżunglowym terenem Wietnamu Południowego pod koniec lat 40. XX wieku, podczas wojny o niepodległość od francuskiego autorytetu kolonialnego. Tunele często wykopywano ręcznie, tylko na krótki dystans. W miarę jak Stany Zjednoczone coraz bardziej eskalowały swoją obecność wojskową w Wietnamie na rzecz niekomunistycznego reżimu w Wietnamie Południowym na początku lat sześćdziesiątych, wojska północnowietnamskie i wietnamskie (jak nazywano komunistycznych zwolenników w Wietnamie południowym) stopniowo rozbudowywały tunele. W szczytowym okresie podczas wojny w Wietnamie sieć tuneli w dzielnicy Cu Chi łączyła bazy wsparcia VC na dystansie około 250 kilometrów, od obrzeży Sajgonu aż do granicy z Kambodżą.
Czy wiedziałeś? „Szczury tunelowe”, jak znani byli amerykańscy żołnierze pracujący w tunelach Cu Chi podczas wojny w Wietnamie, użyli sugestywnego terminu „czarne echo”, aby opisać doświadczenie przebywania w tunelach.
Ponieważ Stany Zjednoczone w dużej mierze polegały na bombardowaniu powietrznym, wojska północnowietnamskie i VC zeszły pod ziemię, aby przetrwać i kontynuować taktykę partyzancką przeciwko znacznie lepiej zaopatrzonemu wrogowi. Na obszarach mocno zbombardowanych ludzie spędzili większość swojego życia pod ziemią, a tunele Cu Chi rozrastały się, by pomieścić całe podziemne wioski, w efekcie z kwaterami mieszkalnymi, kuchniami, fabrykami amunicji, szpitalami i schronami bombowymi. W niektórych rejonach znajdowały się nawet duże teatry i sale muzyczne, które miały zapewniać dywersję żołnierzom (wielu chłopom) i ich zwolennikom.
Wojna w tunelach Cu Chi
Oprócz zapewnienia podziemnego schronienia, tunele Cu Chi odgrywały kluczową rolę podczas operacji bojowych, w tym jako baza dla komunistycznych ataków na pobliski Sajgon. Żołnierze VC czający się w tunelach zastawili liczne pułapki dla piechoty amerykańskiej i południowowietnamskiej, sadząc druty, które wyzwalałyby granaty lub wywracały skrzynie skorpionów lub jadowitych węży na głowy żołnierzy wroga. Aby zwalczyć tę taktykę partyzancką, siły amerykańskie ostatecznie wyszkolą niektórych żołnierzy do działania jako tak zwane „szczury tunelowe”. Ci żołnierze (zwykle niskiego wzrostu) spędzają godziny na nawigacji w ciasnych, ciemnych tunelach, aby wykryć pułapki i zwiad dla żołnierzy wroga .
W styczniu 1966 r. Około 8000 żołnierzy USA i Australii podjęło próbę zamiatania dystryktu Cu Chi w ramach szeroko zakrojonego programu ataków pod nazwą Operacja Crimp. Po tym, jak bombowce B-52 zrzuciły dużą ilość materiałów wybuchowych w rejon dżungli, żołnierze przeszukali obszar pod kątem działania wroga, ale w dużej mierze nie powiodło się, ponieważ większość sił komunistycznych zniknęła w sieci podziemnych tuneli. Rok później około 30 000 żołnierzy amerykańskich rozpoczęło operację Cedar Falls, atakując komunistyczną twierdzę prowincji Binh Duong na północ od Sajgonu w pobliżu granicy z Kambodżą (obszar znany jako Żelazny Trójkąt) po usłyszeniu doniesień o sieci tuneli wroga. Po atakach bombowych i defoliacji pól ryżowych i okolicznych dżungli potężnymi herbicydami, amerykańskie czołgi i buldożery wprowadziły się do zamiatania tuneli, wypędzając kilka tysięcy mieszkańców, z których wielu było cywilnymi uchodźcami. Północno-wietnamskie wojska i żołnierze VC wycofali się w ciągu kilku miesięcy od przeszukania, a na początku 1968 r. Użyli tuneli jako twierdzy w ataku na Sajgon podczas ofensywy Tet.
Turystyka w tunelach Cu Chi
W sumie mówi się, że co najmniej 45 000 wietnamskich mężczyzn i kobiet zginęło w obronie tuneli Cu Chi podczas wojny w Wietnamie. W latach po upadku Sajgonu w 1975 r. Wietnamski rząd zachował tunele Cu Chi i włączył je do sieci parków wojennych w całym kraju.
Odwiedzający Wietnam mogą teraz czołgać się przez niektóre z bezpieczniejszych obszarów tuneli, przeglądać centra dowodzenia i pułapki, strzelać z karabinu AK-47 na strzelnicy, a nawet zjeść posiłek zawierający typowe potrawy, które zjadłby żołnierz mieszkający w tunelu .
