Kongres Równości Rasowej (CORE), założony w 1942 r., Stał się jedną z wiodących organizacji aktywistycznych we wczesnych latach amerykańskiego ruchu na rzecz praw obywatelskich. Na początku lat sześćdziesiątych CORE, we współpracy z innymi grupami praw obywatelskich, uruchomił szereg inicjatyw: Freedom Rides, mających na celu desegregację obiektów użyteczności publicznej, projekt rejestracji wyborców Freedom Summer i historyczny marzec 1963 roku w Waszyngtonie. CORE początkowo przyjął pacyfistyczne, pozbawione przemocy podejście do walki z segregacją rasową, ale pod koniec lat 60. XX wieku kierownictwo grupy przeniosło się na ideologię polityczną czarnego nacjonalizmu i separatyzmu.
Kongres Równości Rasowej (CORE) został założony na kampusie University of Chicago w 1942 roku jako wyrostek pacyfistycznej Drużyny Pojednania.
Przez następne dwie dekady CORE wprowadził niewielką grupę działaczy na rzecz praw obywatelskich do pomysłu osiągnięcia zmiany poprzez niestosowanie przemocy, ale w tych latach wszystkie jej rozdziały znajdowały się na północy, a jej członkostwo składało się głównie z białej i średniej klasy.
W 1955 r. CORE udał się na południe i zapewnił demonstrantom szkolenie podczas bojkotu autobusów w Montgomery w Alabamie. Niedługo potem CORE zatrudnił niewielki personel do pracy na południu.
Czy wiedziałeś? W czerwcu 1964 r. Trzech działaczy CORE, Andrew Goodman, James Chaney i Michael Schwerner, zostali zamordowani przez członków Ku Klux Klan, pracując jako wolontariusze w projekcie rejestracji wyborców CORE Freedom Summer w Mississippi.
Grupa po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę kraju w 1960 r., Aktywnie wspierając ruch usiadły przy barach obiadowych, które odmawiały serwowania Czarnych. Symbolem nowego kierunku organizacji było powołanie w lutym 1961 r. Jamesa Farmera, pierwszego czarnego krajowego dyrektora CORE.
Kilka miesięcy później CORE zorganizowało pierwszą jazdę na wolności, która dokonała desegregacji międzypaństwowych urządzeń transportowych. Mimo że jeźdźcy zostali zaatakowani tak brutalnie w Alabamie, że nie byli w stanie kontynuować, ponad tysiąc uczestników, czarno-białych, latało na Freedom Rides.
Począwszy od końca 1961 r. Rejestracja wyborców stała się nowym priorytetem praw obywatelskich, a CORE koncentrowało się na Florydzie, Luizjanie i Południowej Karolinie.
W tym czasie wielu obrońców praw obywatelskich zaczynało odczuwać, że czarna władza polityczna, a nie integracja, daje najlepszą nadzieję na osiągnięcie równości rasowej. Chociaż CORE nie porzucił zaangażowania w zrozumienie rasowe, był na przykład współsponsorem marszu w Waszyngtonie w sierpniu 1963 r., Kładąc coraz większy nacisk na autonomię Czarnych.
Pesymizm związany z integracją został wzmocniony falą pobić i morderstw, które spotkały się z projektami dotyczącymi rejestracji wyborców, oraz rozszerzoną pracą CORE na Północy, która rzuciła nowe światło na głębię i nieustępliwość dyskryminacji rasowej w Stanach Zjednoczonych.
Na początku 1966 r. Farmer, pacyfista i wieloletni zwolennik integracji rasowej, został zastąpiony jako dyrektor krajowy przez Floyda McKissicka, który zaangażował się w czarny separatyzm. Następnie, jako organizacja przede wszystkim czarna, CORE nadal naciskała na polityczną i ekonomiczną sprawiedliwość dla czarnych, jednocześnie udzielając głosu rosnącemu ruchowi antywojennemu.
Towarzysz Czytelnika w historii Ameryki. Eric Foner i John A. Garraty, redaktorzy. Copyright © 1991 Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Wszelkie prawa zastrzeżone.
