Tego dnia Kongres uchwala pierwsze zbiegające się prawo dotyczące niewolników, wymagające od wszystkich stanów, w tym zakazujących niewolnictwa, przymusowego zwrotu niewolników, którzy uciekli z innych stanów do ich pierwotnych właścicieli. Ustawy stanowiły, że „żadna osoba przetrzymywana w służbie pracy w jednym państwie, zgodnie z jej prawem, uciekając do innego, nie będzie, w związku z jakimikolwiek przepisami ustawowymi lub wykonawczymi, zwolniona z takiej pracy lub służby lub pracy, ale zostanie wydana na żądanie strony, której taka usługa lub praca może być należna. ”
Gdy państwa północne zniosły niewolnictwo, najbardziej złagodzone egzekwowanie prawa z 1793 r., A wiele uchwaliło prawa zapewniające zbiegłym niewolnikom proces przysięgłych. Kilka stanów północnych wprowadziło nawet środki zabraniające urzędnikom państwowym pomagania w schwytaniu zbiegłych niewolników lub więzienia zbiegów. To lekceważenie pierwszego zbiegającego się prawa niewolników rozwścieczyło południowe stany i doprowadziło do przejścia drugiego zbiegającego się prawa niewolników w ramach kompromisu z 1850 r. Między Północą a Południem.
Drugie prawo dotyczące zbiegłych niewolników wzywało do powrotu niewolników „pod groźbą ciężkiej kary”, ale zezwoliło na rozprawę przysięgłych pod warunkiem, że zbiegom nie wolno zeznawać w ich obronie. Znaczące zbiegające się próby niewolników, takie jak Dred Scott sprawa z 1857 r. wzbudziła opinię publiczną po obu stronach linii Masona-Dixona. Tymczasem zbiegli niewolnicy obchodzili prawo za pośrednictwem „kolei podziemnej”, która była siecią osób, głównie wolnych Afroamerykanów, którzy pomagali uciekinierom w ucieczce na wolność w stanach północnych lub Kanadzie.
