14 sierpnia 1917 r., Kiedy I wojna światowa wkracza w czwarty rok, Chiny porzucają neutralność i wypowiadają wojnę Niemcom.
Od samego początku Wielka Wojna w żadnym wypadku nie była ograniczona do kontynentu europejskiego; na Dalekim Wschodzie dwa rywalizujące ze sobą narody, Japonia i Chiny, szukały własnej roli w wielkim konflikcie. Ambitna Japonia, sojusznik Wielkiej Brytanii od 1902 r., Nie marnowała czasu na przystąpienie do walki, wypowiadając wojnę Niemcom 23 sierpnia 1914 r. I natychmiast planując schwytanie Tsingtao, największej niemieckiej bazy morskiej za granicą, położonej na półwyspie Shantung w Chinach, przez atak desantowy. Około 60 000 japońskich żołnierzy, wspieranych przez dwa brytyjskie bataliony, naruszyło następnie chińską neutralność lądowym podejściem od morza do Tsingtao, zdobywając bazę morską 7 listopada, gdy niemiecki garnizon poddał się. W styczniu Japonia przedstawiła Chinom tak zwane 21 żądań, które obejmowały rozszerzenie bezpośredniej kontroli Japonii nad większością Shantung, południowej Mandżurii i wschodniej Mongolii Wewnętrznej oraz zajęcie większej liczby terytoriów, w tym wysp na południowym Pacyfiku kontrolowanych przez Niemcy.
Podzielone wewnętrznie Chiny, walczące po rewolucji w 1911 r. I upadku potężnej dynastii Manchu w następnym roku, były zmuszone zaakceptować wszystkie z wyjątkiem najbardziej radykalnych z 21 żądań; jego nowy prezydent, Sun Yat-sen, założyciel Kuomintang (KMT) lub partii Nacjonalistycznych Ludów, wykorzystał chiński gniew z powodu żądań uzasadnienia jego dążenia do przywrócenia monarchii i ustanowienia siebie jako cesarza. Rządził jednak krótko, zanim opozycja chińskich przywódców wojskowych zmusiła go do powrotu kraju do republikańskiej formy rządu.
Kiedy Chiny wypowiedziały wojnę Niemcom 14 sierpnia 1917 roku, ich głównym celem było zdobycie miejsca przy powojennym stole przetargowym. Przede wszystkim Chiny starały się odzyskać kontrolę nad żywotnym Półwyspem Shantung i umocnić swoją pozycję przed Japonią, najważniejszym przeciwnikiem i rywalem o kontrolę w regionie. Podczas konferencji pokojowej w Wersalu po zawieszeniu broni Japonia i Chiny z goryczą usiłowały przekonać Najwyższą Radę Sojuszu, której zdominowali Stany Zjednoczone, Francja i Wielka Brytania, o ich roszczeniach na Półwyspie Shantung. W końcu została zawarta okazja na rzecz Japonii, która wycofała się z żądania klauzuli o równości rasowej w traktacie w zamian za kontrolę nad znacznymi dobrami ekonomicznymi Niemiec w Shantung, w tym kolejami, kopalniami i portem w Tsingtao.
Chociaż Japonia obiecała przywrócić kontrolę nad Shantung do Chin, ostatecznie to zrobiła w lutym 1922 r., Ale Chińczycy byli głęboko oburzeni decyzją Aliantów o faworyzowaniu Japonii w Wersalu. Ogromna demonstracja odbyła się na placu Tiananmen 4 maja 1919 r., Protestując przeciwko traktatowi pokojowemu, którego chińscy delegaci w Wersalu odmówili podpisania. „Kiedy wiadomość o paryskiej konferencji pokojowej w końcu do nas dotarła, byliśmy bardzo zszokowani”, przypomniał jeden z chińskich studentów. „Od razu obudziliśmy się z faktu, że obce narody były nadal samolubne i militarne oraz że wszyscy byli wielkimi kłamcami”. Rok po zakończeniu konferencji pokojowej radykalni chińscy nacjonaliści utworzyli Komunistyczną Partię Chin, która pod przewodnictwem Mao Tse- tung i Chou En-lai, a także wielu innych byłych przywódców demonstracji przeciwko traktatowi wersalskiemu, przejmie władzę w Chinach w 1949 r.
