Zawartość
Trójkąt Bermudzki to mityczna część Oceanu Atlantyckiego, w przybliżeniu ograniczona przez Miami, Bermudy i Portoryko, gdzie zniknęły dziesiątki statków i samolotów. Niewyjaśnione okoliczności otaczają niektóre z tych wypadków, w tym jeden, w którym piloci eskadry bombowców US Navy zdezorientowali się podczas latania nad tym obszarem; samoloty nigdy nie zostały znalezione. Inne łodzie i samoloty pozornie zniknęły z tego obszaru przy dobrej pogodzie, nawet bez zakłóceń radiowych. Ale chociaż zaproponowano niezliczone fantazyjne teorie dotyczące Trójkąta Bermudzkiego, żadna z nich nie dowodzi, że tajemnicze zniknięcia zdarzają się tam częściej niż w innych dobrze podróżowanych częściach oceanu. W rzeczywistości ludzie codziennie poruszają się po okolicy bez żadnych incydentów.
Legend of the Bermuda Triangle
Obszar zwany Trójkątem Bermudzkim, czyli Diabelskim Trójkątem, obejmuje około 500 000 mil kwadratowych oceanu u południowo-wschodniego krańca Florydy. Kiedy Krzysztof Kolumb popłynął przez tę okolicę podczas swojej pierwszej podróży do Nowego Świata, doniósł, że wielki płomień ognia (prawdopodobnie meteoryt) uderzył w morze jednej nocy i kilka tygodni później pojawiło się dziwne światło. Pisał także o błędnych odczytach kompasu, być może dlatego, że w tym czasie kawałek Trójkąta Bermudzkiego był jednym z niewielu miejsc na Ziemi, w których ustawiała się prawdziwa północ i północ magnetyczna.
Czy wiedziałeś? Po zdobyciu szerokiej sławy jako pierwsza osoba, która płynęła solo na całym świecie, Joshua Slocum zniknął w 1909 roku w drodze z Martha's Vineyard do Ameryki Południowej. Chociaż nie jest do końca jasne, co się stało, wiele źródeł później przypisało jego śmierć Trójkątowi Bermudzkiemu.
Sztuka Williama Szekspira „Burza”, jak twierdzą niektórzy uczeni, oparta na prawdziwym wraku statku na Bermudach, mogła wzmocnić aurę tajemniczości tego obszaru. Niemniej jednak doniesienia o niewyjaśnionych zaginięciach naprawdę nie przyciągnęły uwagi opinii publicznej aż do XX wieku. Szczególnie niesławna tragedia miała miejsce w marcu 1918 r., Kiedy USS Cyclops, długi na 542 stopy statek towarowy marynarki wojennej z ponad 300 ludźmi i 10 000 ton rudy manganu, zatonął gdzieś między Barbados a Zatoką Chesapeake. Cyklop nigdy nie wysłał wezwania pomocy SOS, mimo że jest do tego przygotowany, a rozległe poszukiwania nie wykazały wraku. „Tylko Bóg i morze wiedzą, co stało się z wielkim statkiem”, powiedział później prezydent USA Woodrow Wilson. W 1941 r. Dwa siostrzane statki Cyklopa podobnie zniknęły bez śladu wzdłuż prawie tej samej trasy.
Zaczął powstawać wzór, w którym statki przemierzające Trójkąt Bermudzki albo znikną, albo zostaną porzucone. Następnie, w grudniu 1945 r., Pięć bombowców marynarki wojennej przewożących 14 mężczyzn wystartowało z lotniska w Fort Lauderdale na Florydzie w celu przeprowadzenia próbnych bombardowań na pobliskich mieliznach. Ale jego kompasy najwyraźniej nie działają, lider misji, znany jako Flight 19, został poważnie zagubiony. Wszystkie pięć samolotów leciało bez celu, dopóki nie zabrakło im paliwa i nie zostały zmuszone do rzucenia się na morzu. Tego samego dnia zniknął również samolot ratunkowy i jego 13-osobowa załoga. Po trwających wiele tygodni poszukiwaniach nie udało się znaleźć żadnych dowodów, oficjalny raport marynarki wojennej stwierdził, że „to tak, jakby polecieli na Marsa”.
Teorie i kontrreorie trójkąta bermudzkiego
Do czasu, gdy autor Vincent Gaddis ukuł frazę „Trójkąt Bermudzki” w artykule z czasopisma z 1964 r., W okolicy miały miejsce kolejne tajemnicze wypadki, w tym trzy samoloty pasażerskie, które upadły pomimo wysłania „wszystkiego dobrego”. Charles Berlitz, którego dziadek założył szkoły językowe Berlitz, podsycił legendę jeszcze bardziej w 1974 r. Rewelacyjnym bestsellerem o tej legendzie. Od tego czasu wielu innych pisarzy paranormalnych obwiniało rzekomą śmiertelność tego trójkąta od wszystkiego, od kosmitów, Atlantydy i potworów morskich po wypaczenia czasu i pola grawitacyjne, podczas gdy bardziej naukowo nastawieni teoretycy wskazywali na anomalie magnetyczne, wytryski wody lub ogromne wybuchy metanu z dno oceanu.
Najprawdopodobniej jednak nie ma jednej teorii, która rozwiązałaby tajemnicę. Jak to ujął pewien sceptyk, próba znalezienia wspólnej przyczyny każdego zniknięcia Trójkąta Bermudzkiego nie jest bardziej logiczna niż próba znalezienia wspólnej przyczyny każdego wypadku samochodowego w Arizonie. Co więcej, chociaż burze, rafy i Prąd Zatokowy mogą powodować tam wyzwania nawigacyjne, lider ubezpieczeń morskich Lloyd's z Londynu nie uznaje Trójkąta Bermudzkiego za szczególnie niebezpieczne miejsce. Amerykańska Straż Przybrzeżna również nie mówi: „W przeglądzie wielu strat samolotów i statków na tym obszarze na przestrzeni lat nie znaleziono niczego, co wskazywałoby na to, że ofiary były wynikiem przyczyn innych niż fizyczne. Nie zidentyfikowano żadnych nadzwyczajnych czynników. ”
