O 7:30 Brytyjczycy rozpoczynają masową ofensywę przeciwko siłom niemieckim w regionie rzeki Somme we Francji. W poprzednim tygodniu 250 000 pocisków alianckich uderzyło niemieckie pozycje w pobliżu Sommy, a 100 000 żołnierzy brytyjskich wylało się z okopów na ziemię niczyją 1 lipca, spodziewając się, że uda im się znaleźć właściwą drogę. Jednak dziesiątki ciężkich niemieckich karabinów maszynowych przetrwały atak artylerii, a piechota została zmasakrowana. Do końca dnia 20 000 brytyjskich żołnierzy zginęło, a 40 000 zostało rannych. Był to najcięższy dzień ofiar w historii brytyjskiej armii. Katastrofalna bitwa nad Sommą trwała ponad cztery miesiące, a sojusznicy pokonali w sumie zaledwie pięć mil.
Kiedy wybuchła I wojna światowa w sierpniu 1914 r., Wielkie tłumy Brytyjczyków ustawiły się w szeregu, aby zaciągnąć się do wojny. W tamtym czasie powszechnie uważano, że wojna zakończy się w ciągu sześciu miesięcy. Jednak do końca 1914 r. Na polach bitew w Europie zginęło ponad milion żołnierzy różnych narodowości, a ostatecznego zwycięstwa nie było widać ani dla Aliantów, ani mocarstw centralnych. Na froncie zachodnim, na linii bitwy, która ciągnęła się przez północną Francję i Belgię, kombatanci osiedlili się w okopach na okropną wojnę wyczerpania. Okaleczone i zszokowane oddziały wracające do Wielkiej Brytanii z opowieściami o karabinach maszynowych, ostrzałach artyleryjskich i trującym gazie poważnie stłumiły entuzjazm potencjalnych nowych ochotników.
W celu podniesienia wystarczającej liczby mężczyzn do podjęcia zdecydowanej ofensywy przeciwko Niemcom Wielka Brytania zastąpiła wolontariat poborem w styczniu 1916 r., Kiedy uchwaliła ustawę wzywającą do rekrutacji wszystkich niezamężnych mężczyzn w wieku od 18 do 41 lat. Po tym, jak Niemcy rozpoczęły Wielka ofensywa przeciwko Verdun w lutym, Wielka Brytania rozszerzyła ustawę o służbie wojskowej, wzywając do poboru wszystkich mężczyzn, żonatych i niezamężnych, w wieku od 18 do 41 lat. Pod koniec czerwca, bitwa pod Verdun wciąż trwa , Wielka Brytania przygotowała się do swojej dużej ofensywy na 21-kilometrowym odcinku frontu zachodniego na północ od rzeki Somme.
Przez tydzień Brytyjczycy zbombardowali niemieckie okopy jako wstęp do ataku. Brytyjski feldmarszałek Douglas Haig, dowódca brytyjskich sił ekspedycyjnych, myślał, że artyleria zdziesiątkuje obronę niemiecką i pozwoli na brytyjski przełom; w rzeczywistości służył przede wszystkim do usunięcia elementu zaskoczenia. Kiedy bombardowanie ustało rano 1 lipca, niemieckie załogi maszyn wyłoniły się ze swoich umocnionych okopów i ustawiły broń. O 7:30 rano 11 brytyjskich dywizji zaatakowało jednocześnie, a większość z nich została zastrzelona. Żołnierze optymistycznie nosili ciężkie zapasy na długi marsz, ale niewielu udało się przejechać kilkaset jardów. Pięć dywizji francuskich, które jednocześnie zaatakowały na południe od Sommy, radziło sobie nieco lepiej, ale bez brytyjskiego sukcesu niewiele można zrobić, aby wykorzystać ich zdobycz.
Po początkowej katastrofie Haig pogodził się z mniejszymi, ale równie nieskutecznymi postępami, a ponad 1000 istnień alianckich zginęło za każde 100 jardów zdobytych przez Niemców. Nawet wprowadzenie brytyjskich czołgów do działań wojennych 15 września po raz pierwszy w historii nie przełamało impasu w bitwie nad Sommą. W październiku ulewne deszcze zamieniły pole bitwy w morze błota, a 18 listopada Haig odwołał ofensywę Somme po ponad czterech miesiącach masowej rzezi.
Ofensywa, z wyjątkiem efektu odwrócenia wojsk niemieckich z bitwy pod Verdun, była żałosną katastrofą. Całkowity zysk aliantów wyniósł zaledwie 125 mil kwadratowych, a ponad 600 000 żołnierzy brytyjskich i francuskich zginęło, zostało rannych lub zaginęło w akcji. Ofiary niemieckie wyniosły ponad 650 000. Chociaż Haig został ostro skrytykowany za kosztowną bitwę, jego gotowość do zaangażowania ogromnej ilości ludzi i zasobów w impas wzdłuż Frontu Zachodniego ostatecznie przyczynił się do upadku wyczerpanych Niemiec w 1918 roku.
