Zawartość

• Obrona Khe Sanh
• Bitwa pod Khe Sanh
• Ofensywa Tet
• Wpływ Khe Sanh
• Atak krytyków Wysiłek wojenny USA

Bitwa pod Khe Sanh rozpoczęła się 21 stycznia 1968 r., Kiedy siły z Ludowej Armii Wietnamu Północnego (PAVN) przeprowadziły masowe bombardowanie artyleryjskie w garnizonie piechoty morskiej USA w Khe Sanh, położonym w Wietnamie Południowym w pobliżu granicy z Laosem. Przez następne 77 dni amerykańscy marines i ich południowo-wietnamscy sojusznicy stoczyli intensywne oblężenie garnizonu, jedną z najdłuższych i najkrwawszych bitew wojny w Wietnamie.

Obrona Khe Sanh

Obecność wojsk amerykańskich w Khe Sanh rozpoczęła się w 1962 r., Kiedy Siły Specjalne Armii zbudowały mały obóz w pobliżu wioski, położony około 14 mil na południe od strefy zdemilitaryzowanej (DMZ) między północnym a południowym Wietnamem i 6 mil od granicy laotańskiej na trasie 9 , główna droga z Wietnamu Południowego do Laosu.

Marines USA zbudowali garnizon przylegający do obozu wojskowego w 1966 r. Jesienią 1967 r. Ludowa Armia Wietnamu Północnego (PAVN) zaczęła budować swoją siłę w regionie, a urzędnicy amerykańscy zaczęli podejrzewać, że Khe Sanh będzie cel ataku.

Czy wiedziałeś? Liczba sił komunistycznych zabitych w bitwie pod Khe Sanh osiągnie około 10 000, w porównaniu do mniej niż 500 żołnierzy piechoty morskiej USA zabitych w akcji.

Generał William Westmoreland, dowódca amerykańskiego dowództwa wojskowego w Wietnamie (MACV), uważał, że wietnamskie siły komunistyczne atakowały Khe Sanh w ramach ogólnego wysiłku zmierzającego do zajęcia najbardziej wysuniętych na północ regionów Wietnamu Południowego i zajęcia silniejszej pozycji przed przyszłym pokojem negocjacje.

Zrobili to z powodzeniem przeciwko francuskim żołnierzom kolonialnym w bitwie pod Dien Bien Phu w 1954 r., Zanim uzyskali niepodległość na konferencji pokojowej w Genewie.

W ramach programu o nazwie kodowej Operacja Szkocja Westmoreland wzmocnił garnizon piechoty morskiej w Khe Sanh, zwiększając liczbę żołnierzy do około 6 000 amunicji składowanej i odnowił pas startowy u podstawy, wszystko w ramach przygotowań do ewentualnego ataku.

Bitwa pod Khe Sanh

Atak w końcu miał miejsce 21 stycznia 1968 r., Kiedy siły PAVN rozpoczęły masowe bombardowanie artylerii Khe Sanh, uderzając w główny magazyn amunicji w bazie i niszcząc 90 procent pocisków artyleryjskich i moździerzowych.

Prezydent Lyndon B. Johnson zgodził się z argumentem Westmorelanda, że ​​baza powinna być utrzymana za wszelką cenę, a siły amerykańskie i południowowietnamskie rozpoczęły operację Niagara, poważne bombardowanie artylerii podejrzanych lokalizacji artylerii północnowietnamskiej na wzgórzach otaczających Khe Sanh.

Ponieważ Johnson, Westmoreland i inni urzędnicy uważali Khe Sanha za główny cel Północnego Wietnamu, w dużej mierze zignorowali oznaki nagromadzenia komunistów w bardziej miejskich obszarach Wietnamu Południowego.

Ofensywa Tet

To okazało się błędem, ponieważ 31 stycznia 1968 roku data obchodzona jako nowy rok księżycowy lub 70 000 żołnierzy Tet'some z Wietnamu i Viet Congu przeprowadziło skoordynowaną serię ostrych ataków na ponad 100 miast na południu Wietnam.

Ta agresywna operacja, znana jako Tet Offensive, ma na celu rozbicie sił Armii Republiki Wietnamu (ARVN), zainicjowanie buntu wśród ludności południowo-wietnamskiej przeciwko reżimowi w Sajgonie i przełamanie klina między Wietnamem Południowym a jego potężnym sojusznikiem, Stanami Zjednoczonymi .

Nagle długa i gorzka walka w Khe Sanh zaczęła wyglądać jak taktyka dywersyjna, mająca na celu powiązanie zasobów amerykańskich i południowo-wietnamskich prowadzących do ofensywy Tet.

Wpływ Khe Sanh

Doniesienia prasowe o bitwie pod Khe Sanh konsekwentnie odnosiły się do walki jako kolejny Dien Bien Phu, ale w rzeczywistości USA i Południowi Wietnamczycy mieli znacznie silniejszą pozycję niż Francuzi.

Oprócz floty śmigłowców i samolotów towarowych, które mogłyby zaopatrywać i wzmacniać oblężonych Marines, mogli polegać na dużej sile bombowej myśliwców B-52, która zrzuciła blisko 100 000 materiałów wybuchowych na wzgórza otaczające Khe Sanh podczas kursu bitwy.

Chociaż amerykańscy urzędnicy oczekiwali pełnego ataku sił północno-wietnamskich na bazę, nigdy nie nadszedł, aw marcu Westmoreland zarządził operację Pegasus, wspólną armię, żołnierz piechoty morskiej i ARVN, która zwolniła bazę i zakończyła oblężenie do połowy kwietnia , po około 77 dniach.

Atak krytyków Wysiłek wojenny USA

W obliczu krytyki, że padł ofiarą dywersyjnej taktyki północno-wietnamskiej, Westmoreland bronił swojej decyzji o obronie Khe Sanh i ogłosił bitwę jako zwycięstwo, ponieważ uniemożliwił wrogowi przejęcie kontroli nad północno-zachodnim narożnikiem Wietnamu Południowego i zadał duże straty siłom PAVN.

Gdy nastroje antywojenne narastały na froncie domowym w wyniku ofensywy Tet, administracja Johnsona straciła zaufanie do ogólnej strategii wyniszczenia i twierdzeń o postępach w działaniach wojennych.

31 marca Johnson ogłosił, że wstrzymuje większość ataków bombowych w Wietnamie Północnym i rozpoczyna negocjacje pokojowe; wycofał także swoją kandydaturę do ponownego wyboru. Generał Creighton W. Abrams zastąpił Westmoreland na stanowisku szefa MACV w czerwcu 1968 r., A 5 lipca zamknął amerykańską bazę morską w Khe Sanh.