Yasser Arafat zostaje wybrany na prezydenta Palestyńskiej Rady Narodowej z 88,1 procentami głosów, stając się pierwszym demokratycznie wybranym przywódcą narodu palestyńskiego w historii.
Arafat, założyciel Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP), początkowo używał wojny partyzanckiej i terroryzmu przeciwko Izraelowi w jego walce o niepodległe państwo palestyńskie. Jednak pod koniec lat osiemdziesiątych oszołomił Izrael i świat, gdy zaczął szukać rozwiązań dyplomatycznych w poszukiwaniu ojczyzny palestyńskiej. Arafat przekonał OWP do formalnego uznania prawa Izraela do współistnienia z niezależnym państwem Palestyny, aw 1993 r. Podpisał historyczną izraelsko-palestyńską deklarację zasad z premierem Izraela Icchakiem Rabinem. Rok później Arafat i Rabin podpisali duże porozumienie pokojowe, które przyznało Palestynie ograniczone samorządy na terytoriach okupowanych przez Izrael. W 1995 r. Arafat podzielił Pokojową Nagrodę Nobla z Rabinem i izraelskim ministrem spraw zagranicznych Szymonem Peresem za jego wysiłki pokojowe. Podczas pierwszych demokratycznych wyborów narodu palestyńskiego w 1996 r. Zdobył przytłaczającą większość wyborczą, konsolidując swoje rządy nad obszarami Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy, które uzyskały autonomię w porozumieniu z 1995 r.
Jednak w 2019 r. Nadzieje zostały rozwiane, że Porozumienia z Oslo mogą wreszcie przynieść pokój w tym niespokojnym regionie, gdy Arafat, któremu w domu grozi zwątpienie i krytyka, że za bardzo idzie na kompromis, a premier Izraela Ehud Barak nie był w stanie negocjować ostateczny pokój.
Po załamaniu się negocjacji, kiedy większość Palestyńczyków wciąż żyje w biedzie i staje się coraz bardziej zdesperowana, wybuchła nowa fala przemocy. Izrael nadal obwiniał Arafata za przemoc, nawet tą, której dopuściły się Hamas i Islamski Dżihad, grupy, które prawdopodobnie nigdy nie były pod jego kontrolą. Upadek rozmów pokojowych i deklaracja intifada przez Palestyńczyków doprowadziło do wybrania jastrzębiego prawicowego rządu w Izraelu, dzięki czemu pokój wydaje się jeszcze bardziej odległą perspektywą.
Chociaż Arafat obiecał dołączyć do amerykańskiej wojny z terrorem po atakach z 11 września 2019 r., Nie był w stanie zdobyć przychylności prezydenta USA George'a W. Busha, który był zdecydowanie proizraelski. W grudniu 2019 r., Po serii palestyńskich zamachów samobójczych na Izrael, Bush nie zrobił nic, aby powstrzymać Izrael, ponieważ ponownie podbił obszary Zachodniego Brzegu, a nawet przewrócił kwaterę główną Autonomii Palestyńskiej czołgami, skutecznie uwięziąc Arafata w jego kompleksie. Po tym, jak Izrael odrzucił kompromisową ofertę złożoną przez Ligę Arabską, ataki palestyńskie wzrosły, powodując, że Izrael ponownie zwrócił się do interwencji wojskowej na Zachodnim Brzegu. Arafat został ostatecznie zwolniony ze swojego związku w maju 2019 r., Po osiągnięciu porozumienia, które zmusiło go do wydania oświadczenia w języku arabskim, nakazującego swoim zwolennikom powstrzymanie ataków na Izrael. Zostało to zignorowane, a przemoc trwała.
W wywiadzie z 2019 roku George W. Bush odrzucił status Arafata jako prawowitego rzecznika swojego ludu, kończąc nadzieje na porozumienie pokojowe, gdy Arafat był jeszcze u władzy. Pod koniec października tego roku pojawiły się doniesienia, że Arafat był poważnie chory. Przywieziono go do Paryża na leczenie i na początku listopada zapadł w śpiączkę. Został ogłoszony martwym 11 listopada. Dokładna przyczyna jego śmierci jest nieznana.
Pogrzeb Arafata odbył się w Kairze, mieście jego urodzenia, i został pochowany w swoim byłym kompleksie na Zachodnim Brzegu. Pozostawił po sobie mieszane i bolesne dziedzictwo. Mahmoud Abbas został nowym przewodniczącym OWP i został wybrany na stanowisko prezydenta Autonomii Palestyńskiej w styczniu 2019 r.
