Aaron Burr, były wiceprezydent USA, został aresztowany w Alabamie pod zarzutem spisku w celu aneksji terytorium hiszpańskiego w Luizjanie i Meksyku w celu utworzenia niezależnej republiki.
W listopadzie 1800 r., W wyborach przeprowadzonych przed kandydatami na prezydenta i wiceprezydenta, wspólny bilet, Thomas Jefferson i jego kolega, Aaron Burr, pokonali Federalistę zasiadającego Johna Adamsa, każdy z 73 głosami wyborczymi. Głosowanie w sprawie remisu trafiło następnie do Izby, która została podjęta, a federalista Alexander Hamilton odegrał kluczową rolę w przełamaniu impasu na korzyść Jeffersona. Burr, ponieważ zajął drugie miejsce, został wiceprezydentem.
W ciągu następnych kilku lat prezydent Jefferson oderwał się od swojego wiceprezydenta i nie poparł renominacji Burra do drugiej kadencji w 1804 roku. Frakcja federalistów, której losy drastycznie zmniejszyły się po awansie Jeffersona, starała się pozyskać niezadowolony Burr do ich grupy. Jednak Alexander Hamilton sprzeciwił się takiemu posunięciu i cytował go nowojorski dziennik, mówiąc, że „uważał Burra za człowieka niebezpiecznego i takiego, któremu nie należy ufać wodze rządów”. do sytuacji, gdy Hamilton wyraził „jeszcze bardziej godną pogardy opinię o Burrze”. Burr zażądał przeprosin, Hamilton odmówił, więc Burr rzucił wyzwanie swojemu dawnemu politycznemu antagonistowi na pojedynek.
11 lipca 1804 para spotkała się w odległym miejscu w Weehawken, New Jersey. Hamilton, którego syn zginął w pojedynku w 1801 roku, celowo wystrzelił w powietrze, ale Burr strzelił z zamiarem zabicia. Hamilton, śmiertelnie ranny, zmarł następnego dnia w Nowym Jorku. Wątpliwe okoliczności śmierci Hamiltona skutecznie zakończyły karierę polityczną Burra.
Uciekając do Wirginii, udał się do Nowego Orleanu po zakończeniu kadencji jako wiceprezydent i spotkał się z generałem USA Jamesem Wilkinsonem, który był agentem dla Hiszpanów. Dokładna natura tego, co obaj knują, jest nieznana, ale spekulacje obejmują zakres od ustanowienia niezależnej republiki na południowym zachodzie Ameryki po zajęcie terytorium w Ameryce Hiszpańskiej w tym samym celu.
Jesienią 1806 r. Burr poprowadził grupę dobrze uzbrojonych kolonistów w kierunku Nowego Orleanu, co spowodowało natychmiastowe dochodzenie ze strony władz USA. Generał Wilkinson, chcąc się ocalić, zwrócił się przeciwko Burrowi i wysłał wiadomości do Waszyngtonu, oskarżając Burra o zdradę stanu. 19 lutego 1807 r. Burr został aresztowany w Alabamie pod zarzutem zdrady i wysłany do Richmond w stanie Wirginia w celu osądzenia w sądzie okręgowym w USA.
1 września 1807 r. Został uniewinniony z tego powodu, że chociaż spiskował przeciwko Stanom Zjednoczonym, nie był winny zdrady, ponieważ nie popełnił „jawnego czynu”, wymaganego przez USA zdrady Konstytucja. Niemniej opinia publiczna potępiła go jako zdrajcę i spędził kilka lat w Europie, zanim wrócił do Nowego Jorku i wznowił praktykę prawniczą.
